علی علی نژاد - دبیر مطالعات اجتماعی، متوسطه دوم، آموزش و پرورش شهریار

مهارت های اجتماعی به رفتارهای آموخته شده و مورد قبول جامعه اطلاق می شود که شخص می تواند با دیگران به نحوی ارتباط متقابل بر قرار کند که باعث بروز پاسخ های مثبت و هم چنین مانع بروز از پاسخ های منفی گردد. پس به طور کلی مهارت های اجتماعی به آن دسته از مهارت هایی گفته می شود که ما در تعاملات میان فردی خود به کار می بریم. لذا از طریق ارتباط با دیگران و ارتباط اجتماعی است که می توانیم با دیگران تعامل داشته و رفتارها، مهارت ها و توانایی های لازم برای زندگی را کسب کنیم. بروز برخی از مشکلات در جامعه ناشی از عدم رشد افراد در زمینه ی تربیت اجتماعی است. پرورش بعد اجتماعی افراد در توسعه و رشد سایر ابعاد زندگی فرد نیز موثر است. نوجوانان و جوانان جهت رسیدن به ارزش ها و به دنبال آن زندگی سالم و لذت بخش، سعی در کسب مهارت های اجتماعی دارند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارها و عوامل موثر در آموزش مهارت های اجتماعی به دانش آموزان انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که برخی از افراد، سازمان ها و نهادها در اجتماعی کردن افراد نقش اساسی دارند که خانواده ابتدا به شکل غیر رسمی به این امر می پردازد و سپس مدرسه، گروه دوستان و رسانه های جمعی می توانند در کسب مهارت های اجتماعی کودکان و نوجوانان نقش تعیین کننده ای داشته باشند. بنابراین بدیهی است که هر گونه تلاشی در جهت پرورش مهارت های اجتماعی افراد بایستی از خانواده شروع و سپس در برنامه رسمی و غیر رسمی مدارس بر اساس رشد دانش آموزان ادامه یافته و در ارتباط با گروه دوستان و سپس رسانه های جمعی زمینه ی کسب مهارت های اجتماعی به شکل مطلوب فراهم آید. با توجه به مطالب فوق این پژوهش، سعی برآن دارد تا تاثیری که خانواده، مدرسه، گروه دوستان و رسانه های جمعی به ویژه تلویزیون در کسب مهارت های اجتماعی ایجاد می کنند را مورد بررسی قرار دهد.

آموزش و پرورش، مهارت های اجتماعی، دانش آموزان