رامین هاشمی طباطبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی دانشگاه عل
حبیب اله میرزایی - عضو هیات علمی گروه مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی،دانشگاه علوم و کشا
عبدالرضا محمدی نافچی - عضو هیات علمی گروه پژوهش بایوپلیمر،گروه علوم و صنایع غذایی،دانشگاه آ
سید مهدی جعفری - عضو هیات علمی گروه مهندسی مواد و طراحی صنایع غذایی،دانشگاه علوم و کشا

فیلمهای بیوپلیمری به دلیلی زیست تخریب بودن آنها و عدم تاثیربرمحیط زیست میتوانند جایگزینی مناسب برای پلیمرهای مصنوعی دربسته بندی موادغذایی باشند ژلاتین ماهی ازپسماند کم ارزش ضایعات پوست ماهی بدست می آید و همچنین ارزان و قابل دسترس است و میتواند به عنوان یک جایگزین مناسب باشد پروتئین ها پلی ساکاریدهای طبیعی و چربیهای بیوپلیمری ازجمله ترکیبات مورد استفاده درساخت ترکیبات پوشش های خوراکی هستند مزایایی همچون تجزیه پذیری درطبیعت نفوذپذیری انتخابی و امکان کنترل انتقال بخارآب اکسیژن و دی اکسید کربن و علاوه براین افزایش ارزش تغذیه ای عدم آلودگی محیطز یست ممانعت ازآلودگی میکروبی و فسادرامیتوان برای این ترکیبات به عنوان پوششهای فیلم خوراکی نام برد فیلم ها برپایه پروتئین نسبت به سایر فیلم ها بهترین خواص مکانیکی را ازخود نشان داده اند اما با این وجود این فیلم ها مقاومت پایین تری نسبت به بخار آب و کشش مکانیکی را درمقایسه با پلیمرهای مصنوعی دارا هستند دراین پژوهش فیلم هایی ازژلاتین ماهی و نانورس با نسبت های 0/5و0/75و1درصد به روش کاستینگ دردمای 60درجه سانتیگراد تهیه شد اثرغلظت های مختلف نانورس برروی نمودار جذب همدمای پوشش بسته بندی مورد بررسی قرارگرفت نتایج نشان داد که با استفاده ازنانورس و همچنین تکنیکهای ریاضی و معادلات جذب هم دما میتوان میزان رطوبت تعادلی فیلم ها و پوششهای خوراکی را بهبود داد

ژلاتین ماهی سردآبی، کاپارگینان، نانورس، نمودارجذب تعادلی