علی نورا بنجار - آموزگار اداره آموزش و پرورش شهرستان ساوجبلاغ

گاهی اوقات همه احساس اضطراب می کنند. زمانی که با چالشی مواجه می شوید، فشار برای انجام کارهای بهتر وجود دارد، یا اندیشه های نگران کننده شما را فراگیر می کند، اضطراب ممکن است ظاهر شود. یکی از مسائل اساسی برخی از دانش آموزان، اضطراب است. از دیدگاه روان پزشکی، اضطراب به معنای ناراحتی، ترس و وحشت ناخوشایند یا احساس نزدیکی به خطر است که منشا آن ممکن است به طور آشکار شناخته نشود. نمایانگرهای اضطراب در رفتار کودکان، به ویژه در شرایطی همچون امتحان، نقاشی، بازی، ابراز محبت در جمع و حتی حضور در محیط مدرسه، مشاهده و اندازه گیری می شود. دانش آموزان نیز از این قاعده مستثنی نیستند و گاه در موقعیت های گوناگون، به ویژه در حین امتحان، ارائه درس، بازی یا حتی برقراری ارتباط با همسالان، دچار اضطراب می شوند. در سال تحصیلی اخیر، من، علی نورا بنجار، شاهد چنین وضعیتی در یکی از دانش آموزان به نام رامین (اسم مستعار) بودم. رامین در صحبت کردن در جمع دچار اضطراب می شد و به طور کلی، آرامش و قرار نداشت و در فعالیت های آموزشی مشارکت فعالانه ای نداشت. پس از بررسی های لازم، مشخص شد که وابستگی شدید رامین به خانواده، به ویژه پدرش، و ترس او از کلاس و مدرسه، نقش اساسی در تشدید اضطراب او دارد.

دانش آموز، اضطراب، راهبردهای ترکیبی