امید بهلولی نقارخانه ئی - لیسانس (سطح دو حوزوی) فقه و اصول
محمود مختاری باغکی - لیسانس (سطح دو حوزوی) فقه و اصول
نصراله اسدی - لیسانس (سطح دو حوزوی) فقه و اصول
محمد شیرخانی بلوچی - لیسانس (سطح دو حوزوی) فقه و اصول

پرخاشگری فعل و انفعالی است که گاهی فرد جهت اینکه خود را تخلیه کند و به سرکوبی امیال و اطرافیان خود می پردازد که اگر این حس کنترل نشود ممکن است که عواقب شخصی را در پیش بگیرد و این می تواند مخرب با شد مخصوصا که در دوران جوانی و کودکی باید مراقب بود تا روحیه ستیزه جویی در فرد به عنوان مخرب ظاهر نشود چرا که ممکن است عواقب خطرناکی داشته باشد مخصوصا محیط دانشگاه و مدرسه می تواند تاثیری بسزایی در نوع برخورد با دیگران داشته باشد، محیط مدرسه و محل آموزشی می تواند تاثیر بسزایی در پرخاشگری کودک داشته باشد و گاهی هم روابط نادرست والدین و روحیه ستیزه جویی در بین والدین تاثیر منفی بر روی دانش آموزان می گذارد و این باعث می شود که حتی در پیشرفت تحصیلی و در رسیدن به موفقیت تحصیلی تاثیر منفی بگذارد. و افراد ناکام همیشه با کلمات یا رفتار پرخاشگرانه واکنش نشان نمی دهند ؛ بلکه افرادی طیف وسیعی از واکنشها را نسبت به نا کامی از خود بروز می دهند.برای درمان پرخاشگری اولین قدم شناسایی و یافتن علت یا علل پرخاشگری است که با شناخت این عوامل میتوان همکاری لازم را برای کاهش سطح و شدت پرخاشگری انجام داد. مثلا تامل، نشان دادن صبر و خونسردی در مواقع پرخاشگری، اجرای عدالت در خانه، پاسخگویی به نیازهای کودکان و جوانان، ایجاد فضای آزادی کنترل شده، ایجاد سازش با دیگران، تشویق بازی گروهی و رعایت قراردادها در زندگی، بخشش و انتقاد درست را به فرزندان یاد میدهد و مانع پرخاشگری آنها میشود.

عزت نفس – پرخاشگری – دانش آموزان