بررسی نقش یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان

روشهای سنتی آموزشی، محیط کلاس را به عنوان جایی در نظر می گیرند که نقش معلم تنها ارائه اطلاعات به دانش آموزان است. دانش آموزان به صورت انفرادی یا رقابتی کار می کنند. در این روش دانش آموزان عموما در تلاشند که نمره خود را بالا برند. در این کلاس ها اهداف، فردی است و این در تضاد با کلاس های مشارکتی است. یادگیری مشارکتی به یک روش آموزشی اشاره می کند که دانش آموزان در گروه هایی برای رسیدن به اهداف مشترک، کار می کنند. دانش آموزان، در یادگیری مشارکتی، جابه جایی اینکه به تنهایی کار کنند، از سهیم شدن در عقاید یکدیگر سود می برند و به همدیگر کمک می کنند که همه به نسبتی از موفقیت دست یابند. در حالی که کلاس های سنتی معلم محور است و معلم به عنوان ارائه دهنده اطلاعات است، کلاس های مشارکتی دانش آموز محور بوده و معلم تسهیل کننده بوده و دانش آموزان جویندگان اطلاعات هستند. آموزش مهارتهای زندگی، نوعی کوشش است که در سایه آن نوجوانان ترغیب می شوند تا خلاقیت خود را به کار گیرند و به طور خود جوش راههای موثر را برای حل تعارضات و مشکلات زندگی خود بیابند. آموزش مهارت های زندگی گام موثری در این جهت باشد که استعدادها و توانمندیهای دانش آموزان بکار گرفته شود تا خود فعالانه سر نوشت خویش را بدست گیرند و انتخاب گر باشند. ضمنا فرایند خود باوری در نوجوانان مسیر درست خود را طی کرده و نوجوان ضمن استفاده درست از مهارت ها، مسئولیت اعمال و احساسات خود را می پذیرد و مهارتهای لازم را برای اتخاذ تصمیم های مهم زندگی کسب می کند.