بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری با شیوه حل مسئله و خودکنترلی دانش آموزان دختر پایه دهم شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین راهبردهای یادگیری با شیوه حل مسئله و خودکنترلی دانش آموزان دختر پایه دهم شهر تهران انجام شد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی بوده و از نظر اجرا، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر پایه دهم شهر تهران است. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان ۳۸۴ نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری تصادفی به صورت در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده های تحقیق از روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. ابزار پژوهش پرسشنامه راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گروت (۱۹۹۰)، پرسشنامه خودکنترلی تانجی(۲۰۰۴) و پرسشنامه شیوه های حل مسئله هپنر و پترسون(۱۹۸۲) بود. پایایی و روایی ابزار پژوهش مورد بررسی و تایید قرار گرفت. در روش استنباطی، جهت تحلیل داده های به دست آمده، از روش ضریب همبستگی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد بین راهبردهای یادگیری و شیوه حل مسئله با سطح اطمینان ۹۵ درصد ارتباط معنی داری وجود دارد(r=۰.۸۲۴,p=۰.۰۰۰۱) همچنین بین راهبردهای یادگیری و خودکنترلی با سطح اطمینان ۹۵ درصد ارتباط معنی داری وجود دارد(r=۰.۵۸۸,p=۰.۰۰۰۱). و در مجموع راهبردهای یادگیری ۶۷ درصد از واریانس شیوه حل مسئله را تبیین می کند در حالی که راهبردهای یادگیری ۳۴ درصد از واریانس خودکنترلی را تبیین می کند.

Keywords:

راهبردهای یادگیری , شیوه حل مسئله , خودکنترلی