محمدجواد عطارزاده - کارشناسی، مکانیک خودرو، دانشگاه آزاد بهبهان

این پژوهش با هدف تبیین تاثیر عوامل محیطی بر رشد کل نگر دانش آموز به بررسی رابطه بین فضاهای آموزشی و هوش هیجانی دانش آموزان می پردازد. این تحقیق جنبه های مختلف فضاهای آموزشی از جمله طراحی، چیدمان و محیط و تاثیر آنها بر رفاه عاطفی دانش آموزان را بررسی می کند. از طریق رویکرد ترکیبی، داده ها از طریق نظرسنجی و مشاهدات از محیط های آموزشی مختلف جمع آوری شد. یافته ها حاکی از همبستگی معنادار بین فضاهای آموزشی با طراحی مناسب و سطوح بالاتر هوش هیجانی در بین دانش آموزان است. به طور خاص، کلاس هایی که با چیدمان صندلی های انعطاف پذیر، نور طبیعی فراوان و عناصر زیبایی شناختی مشخص می شوند، با بهبود تنظیم عاطفی، همدلی و مهارت های اجتماعی مرتبط بودند. علاوه بر این، تعاملات مثبت معلم و دانش آموز و محیط های یادگیری حمایتی به عنوان تسهیل کننده های کلیدی رشد هوش هیجانی ظاهر شدند. این یافته ها بر اهمیت ایجاد فضاهای آموزشی مناسب و پرورشی تاکید می کند که بهزیستی عاطفی دانش آموزان را در کنار پیشرفت تحصیلی در اولویت قرار می دهد. این مطالعه با ارائه شواهد تجربی و بینش های عملی برای طراحی محیط هایی که توسعه جامع دانش آموز را تقویت می کنند، به حوزه آموزش کمک می کند. تحقیقات آینده می تواند عناصر و مداخلات طراحی خاص را در فضاهای آموزشی برای بهینه سازی نتایج هوش هیجانی بررسی کند. پیامدهای عملی شامل نیاز به ابتکارات توسعه حرفه ای برای توانمندسازی معلمان در ایجاد محیط های یادگیری حمایت کننده عاطفی است. با ادغام ملاحظات هوش هیجانی در طراحی فضای آموزشی، معلمان می توانند جوامع یادگیری پر رونقی را که منجر به رفاه کلی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان می شود، پرورش دهند.

فضاهای آموزشی، هوش هیجانی، طراحی کلاس درس، بهزیستی دانش آموز، توسعه همه جانبه