مرتضی رستمی سوادکوهی - دانشجوی کارشناسی ارشد جامعهشناسی دانشگاه تهران
محمدسجاد نجفی - دانشجوی کارشناسی ارشد مطالعات جوانان دانشگاه تهران

جنبش های منع رفتار در آمریکا در چندین دوره اوج گرفته اند. جنبش منع اول بین سال های ۱۸۷۰ تا ۱۹۱۷ و جنبش دوم نیز بعد از پایان جنبش های دهه ۶۰ و ۷۰ آغاز شده اند. تمام تلاش این مقاله با یاری گرفتن از نظریات دیوید وگنر و روش شناسی فوکویی، نشان دادن استراتژی های سلطه نهفته در پس این جنگ های رفتاری و در نهایت ارائه تحلیلی برای درک بهتر «اینجا و اکنون» ایران است. شباهت بین هر دو جنگ رفتاری جدید و قدیم در برساختن مسائلی به عنوان مشکلات اجتماعی است که در مقایسه با عوامل دیگر سهم کمتری در اوضاع نابه سامان دوره خودشان- مشخصا رکود اقتصادی- دارند. این جنبش-ها وعده بهشت به طرفداران خود می دهند. نه به واسطه اخلاق خوب و دیدن پاسخ آن در دنیای دیگر، بلکه به واسطه منع مردم از رفتارهای مورد نظر و ساختن بهشت در همین دنیا. وگنر سخنرانی های مختلفی را از سناتورها و گردانندگان این جنبش های منع رفتاری به عنوان شاهد مطرح می کند که در آن عموما ادعا می کنند که اگر فلان رفتار حذف یا ممنوع شود ما شاهد شکل گیری بهشت آسمانی در روی زمین خواهیم بود. درنهایت باید به رابطه بین بحران-های اقتصادی و اوج و افول این جنبش ها توجه کرد؛ بین اواخر ۱۹۳۰ و اوایل ۱۹۶۰ که در هر دو این دوران ها شامل افول ممنوعیت ها و بروز رفتارهایی بودیم که اخلاقیات جنسی و سایر الگوهای رفتاری طبقه متوسط به چالش کشیده شده بود. وگنر می خواهد همزمانی این شورش ها بر علیه این جنبش های منع رفتار را با زمان های رکود و مشکلات اقتصادی آمریکا نشان دهند.

جنبش منع رفتار، جنگ رفتار، تبارشناسی، سلطه، قدرت، فوکو، وگنر، جنبش دهه ۶۰، مسائل اجتماعی.