رضا خدادادی آرپناهی - لیسانس، تربیت معلم قرآن مجید، دانشگاه علوم قرآنی سبزوار
پیمان زلکی - لیسانس، آموزش وپرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد واحد مسجد سلیمان
ساناز ادیبی سده - فوق لیسانس، ریاضی کاربردی، دانشگاه صنعتی اصفهان
لیلا بخشنده فر - لیسانس، آموزش ابتدایی، دانشگاه نجف آباد

این مقاله مروری نظام مند از ادبیات بررسی حمایت و گنجاندن دانش آموزان با نیازهای ویژه در محیط های آموزشی را ارائه می کند. هدف این مطالعه ارائه بینشی در مورد شیوه های موثر برای مربیان، سیاست گذاران و محققان در رفع نیازهای متنوع این دانش آموزان است. این بررسی شامل تحلیلی از مطالعات مرتبط انجام شده توسط براون و فالوی، ماستروپری و اسکراگز و کاوال و اسپولدینگ است. یافته های این بررسی، اهمیت شیوه های آموزش فراگیر را که حس تعلق را تقویت می کند و محیط های حمایتی را برای دانش آموزان با نیازهای ویژه ایجاد می کند، برجسته می کند. نشان داده شده است که آموزش فردی و راهبردهای متمایز متناسب با نیازهای منحصر به فرد دانش آموزان در ارتقای یادگیری و توسعه آنها موثر است. مشارکت های مشترک بین مربیان، خانواده ها و سایر متخصصان نیز نقش مهمی در افزایش حمایت از این دانش آموزان ایفا می کند. پیامدهای این بررسی نشان می دهد که مربیان باید شیوه های آموزشی فراگیر را اتخاذ کنند، سیاست گذاران باید سیاست های آموزش فراگیر را اولویت بندی کنند، و محققان باید به بررسی رویکردهای آموزشی موثر و مدل های مشارکتی ادامه دهند. با اجرای این یافته ها، سیستم های آموزشی می توانند بهتر از دانش آموزان با نیازهای ویژه حمایت کنند و رفاه و موفقیت کلی آنها را ارتقا دهند.

نیازهای ویژه، آموزش فراگیر، آموزش فردی، مشارکت مشارکتی، مرور سیستماتیک.