حافظ اعتصامی

این مقاله به بررسی راهبردها و عوامل دخیل در پرورش تاب آوری در دانش آموزان می پردازد. این مطالعه با مقدمه ای بر اهمیت تاب آوری در رشد دانش آموز آغاز می شود و نقش آن را در ارتقای رفتار انطباقی و نتایج مثبت برجسته می کند. روش های مورد استفاده در این تحقیق شامل بررسی ادبیات جامع مطالعات تجربی و چارچوب های نظری مرتبط با تاب آوری در آموزش است. یافته ها نشان می دهد که تقویت روابط مثبت معلم و دانش آموز، ارتقای مهارت های اجتماعی-عاطفی و خودتنظیمی، اتخاذ رویکرد مبتنی بر نقاط قوت و ایجاد جو مدرسه حمایتی برای توسعه تاب آوری در دانش آموزان ضروری است. این استراتژی ها به بهبود عملکرد تحصیلی، افزایش رفاه اجتماعی-عاطفی و افزایش مشارکت در کلاس کمک می کنند. نتیجه گیری بر پیامدهای این یافته ها برای تمرین آموزشی، از جمله نیاز به توسعه حرفه ای، ادغام فعالیت های تاب آوری در برنامه درسی، و تحقیقات بیشتر در مورد اثرات بلندمدت و عوامل خانواده/جامعه تاکید می کند. با اجرای این راهبردها، مربیان می توانند دانش آموزان را برای غلبه بر چالش ها و پیشرفت تحصیلی و عاطفی توانمند سازند.

تاب آوری، دانش آموزان، روابط معلم و دانش آموز، مهارت های اجتماعی- عاطفی، عملکرد تحصیلی