سیده الهامه عطایی - کارشناسی ارشد، ریاضی، دانشگاه بناب
خدیجه گوزلی - کارشناسی، جغرافیای طبیعی، دانشگاه اهر
پری غفارپور - کارشناس ارشد، زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه آزاد اسلامی تبریز

روابط مثبت معلم و دانش آموز نقش مهمی در آموزش دارد و بر جنبه های مختلف رشد دانش آموزان و نتایج تحصیلی تاثیر می گذارد. این مقاله چارچوب نظری، استراتژی ها، چالش ها و توصیه های مرتبط با تقویت روابط مثبت معلم و دانش آموز را بررسی می کند. این مطالعه از یک بررسی جامع از ادبیات و تحقیقات موجود در مورد این موضوع استفاده می کند. مقاله با برجسته کردن اهمیت روابط مثبت معلم و دانش آموز و تاثیر آن بر پیشرفت و رفاه دانش آموز آغاز می شود. دیدگاه های نظری و نظریه های روانشناختی حمایت کننده از این روابط مورد بحث قرار می گیرند. استراتژی هایی برای پرورش روابط مثبت، مانند ایجاد رابطه، ارتباط موثر، حمایت فردی و ایجاد یک محیط کلاس درس مثبت، بررسی می شوند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که روابط مثبت معلم و دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی، انگیزه، بهزیستی عاطفی اجتماعی، مشارکت کلاسی و کاهش رفتارهای منفی و تعارض ها تاثیر معناداری دارد. با این حال، چالش های مربوط به تنوع فرهنگی، انتظارات متفاوت و حفظ مرزهای حرفه ای باید مورد توجه قرار گیرند. توصیه هایی برای تقویت روابط مثبت شامل ارائه توسعه و آموزش حرفه ای برای مربیان، ایجاد سیاست های حمایتی مدرسه، و تقویت همکاری بین معلمان، والدین و دانش آموزان است. در نتیجه، روابط مثبت معلم و دانش آموز برای موفقیت دانش آموز حیاتی است. تحقیقات آینده باید مکانیسم ها و اثرات بلندمدت این روابط را بیشتر بررسی کند و تاثیر عوامل فرهنگی و زمینه ای را بررسی کند.

روابط مثبت معلم و دانش آموز، پیشرفت تحصیلی، بهزیستی عاطفی اجتماعی، مشارکت کلاسی، توسعه حرفه ای