مریم شیروانی - کارشناسی، آموزش ابتدایی، دانشگاه فرهنگیان زنجان

این مقاله مروری به بررسی پتانسیل تحول آفرین آموزش متمایز در پرداختن به عدم مشارکت دانش آموز در محیط های آموزشی می پردازد. با شناخت ماهیت چند وجهی مشکل، این مطالعه از مرور ادبیات گسترده برای کشف یافته های کلیدی استفاده می کند. مشخص می کند که رویکردهای آموزشی سنتی، فاقد سازگاری، اغلب منجر به کاهش انگیزه، پیشرفت تحصیلی پایین تر و نگرش منفی نسبت به یادگیری می شود. با این حال، آموزش متمایز، با تمرکز بر تنوع یادگیرنده و ارزیابی برای یادگیری، به عنوان یک راه حل امیدوارکننده ظاهر می شود. این به طور موثر دانش آموزان را با تنظیم دستورالعمل برای برآوردن نیازهای فردی آنها و ترویج یک ذهنیت رشد درگیر می کند. علاوه بر این، با ترکیب علایق دانش آموزان، ارتباط و نتایج یادگیری را افزایش می دهد. این مطالعه بر نقش مربیان و سیاستگذاران در شناخت ارزش آموزش متمایز و ترویج اجرای آن تاکید دارد. با استفاده از مزایای آموزش متمایز، مربیان می توانند مشارکت فعال را تقویت کنند، و سیاست گذاران می توانند از شیوه های آموزشی فراگیر و عادلانه دفاع کنند.

آموزش متمایز، مشارکت دانش آموز، برابری آموزشی، ذهنیت رشد، آموزش فراگیر