مقایسه میزان علاقه اجتماعی و راهبردهای مقابله ای در دانش آموزان دارای اختلال رفتاری و دانش آموزان بدون اختلال رفتاری

هدف این مقایسه میزان علاقه اجتماعی و راهبردهای مقابله ای در دانش آموزان دارای اختلال رفتاری و دانش آموزان بدون اختلال رفتاری بود. تحقیق حاضر از نوع پژوهش کاربردی و از نظرماهیت و روش، پژوهش حاضر، از نوع علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تعدادی از دانش آموزان دارای اختلالات رفتاری و دانش آموزان عادی در مدرسه غیردولتی کارآفرین پاکدشت که تعداد انها ۱۵۲ نفر بود. در پژوهش حاضر از نمونه شامل ۸۰ نفر از دانش آموزان که شامل(۴۰ دانش آموز دارای اختلالات رفتاری و ۴۰ دانش آموز بدون اختلال رفتاری) پسر مدرسه غیردولتی کارآفرین پاکدشت که از شیوه نمونه گیری هدفمند در دسترس استفاده شد.ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه راهبردهای مقابله ای بیلینگز و موس (۱۹۸۴)، پرسشنامه علاقه اجتماعی علیزاده و همکارن(۱۳۹۴) و پرسشنامه رفتاری کودکان راتر- فرم معلمان(۱۹۶۷) استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس استفاده شد. نتایج نشان داد افراد دارای اختلالات رفتاری و افراد بدون اختلالات رفتاری از نظر جرات مندی با یکدیگر تفاوت معناداری ندارند، اما در میزان مسئولیت پذیری، ارتباط و همدلی، برابری، نمره کلی علاقه اجتماعی و راهبردهای مقابله ای، گروه افراد بدون اختلال رفتاری عملکرد بهتری را نسبت به گروه افراد دارای اختلال رفتاری داشتند. می توان نتیجه گیری کرد که با ایجاد ارتباطات موثر در کودکان دارای اختلالات رفتاری با همسالانشان و حتی کودکان عادی می توان میزان علاقه اجتماعی و ارتباط و همدلی و برابری را در این کودکان بهبود بخشید.

Keywords:

علاقه اجتماعی , راهبردهای مقابله ای , اختلال رفتاری.