زهرا منیعات - دانشجوی کارشناسی رشته آموزش ابتدایی ،دانشگاه فرهنگیان واحد اروند ،آبادان ،ایران
محمد مکوندی - مدرس گروه علوم تربیتی ،دانشگاه فرهنگیان اروند ،آبادان ،ایران

سال های اولیه کودک ،در کنارخانواده سپری می شود ، واین باعث ایجاد نوعی دلبستگی عاطفی ووابستگی مفرط واحساس لزوم، نسبت به بودن خانواده در وجود کودک می شود،که در مراحل بعدی رشد ممکن است خودرا به صورت یک اختلال نشان دهد ،اظطراب جدایی ازشایع ترین اختلالات دوران کودکی است ، که در ان متربی یا کودک تحمل دوری از خانواده خود را ندارد این اختلال با علائمی مانند ، بی تابی ، ترس، نگرانی ، گریه کردن در صورت دوری از مربی وبهانه آوردن جهت برقراری مداوم تماس باخانوده ، ونگرانی مداوم کودک از بروز حادثه وفقدان خانواده ، عدم تمایل کودک به دوری از خانواده حتی به جهت رفتن به مدرسه نشان می دهد ، این اختلال زمانی از نظر بالینی بررسی می شود که با سطح رشد وسن کودک همسانی نداشته باشد ، البته اظطراب جدایی در سنین اولیه رشد امری معمولی بوده است . عمدتا بیمار زمانی برای درمان به متخصص مراجعه می کند که این اختلال جلوی انجام فعالیت های روزانه وپیشرفت فردی را گرفته باشد واگر این اختلال در کودکی درمان نشود باعث ایجاد مشکلات متعددی در نوجوانی وبزرگسالی برای فرد مبتلا خواهد داشت پژوهش حاضربه منظور بررسی اظطراب جدایی در کودکان دوره ابتدایی وبیان تجربیات معلمان با مواجهه با این مسئله طراحی شده است .

اظطراب ، اظطراب جدایی ، کودک ، دانش اموز ابتدایی ، معلم ، مدرسه ، دلبستگی