نوشین علیخانی - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی (پژوهشگری) دانشگاه الزهرا تهران ، اموزگار ابتدایی آموزش و پرورش منطقه ۵ شهر تهران

مهارت در «خواندن و نوشتن» یکی از اساسی ترین و مهم ترین نیازهای یادگیری دانش آموزان به خصوص در دوران ابتدایی است. توانایی درک مطلب، تفسیر و نتیجه گیری از متون درسی و غیر درسی، دانش آموزان را با افکار و اطلاعات جدیدی آشنا می سازد تا راه بهتر اندیشیدن و بهتر زیستن را بیاموزند. با کمک “خواندن و فهمیدن” به معنای علمی و جامع آن می توان به ذخایر بی انتهای تجربه بشری دست یافت. “خواندن و نوشتن درست” و یادگیری آن مستلزم تمرین و تسلط بر ریزمهارت های زبان فارسی است و لازمه تسلط بر این ریزمهارت ها داشتن آگاهی و استفاده از راهکارها و استراتژی های کارآمد است. محور اصلی سواد آموزی، خواندن است و از هر کسی انتظار می رود که خواندن و نوشتن را بداند اکثر کودکان به شوق یادگیری خواندن به مدرسه می روند و تحصیلات رسمی خود را با خواندن و نوشتن شروع می کنند. هدف نهایی از کسب این توانایی ، رسیدن به مرحله ای است که فرد بتواند نوشته ای را بخواند، آن را نقد و بررسی کند و درنهایت به نیازی از نیازهای خود پاسخ گوید. بنابراین به کارگیری علمی و عملی اصول و معیارهای دانش برنامه ریزی درسی در طراحی، اجرا و ارزشیابی، باعث تعمیق و توسعه ی منطقی محتوای مورد نظر می شود؛ در نتیجه، امکان تحقق اهداف را افزایش می دهد و به هم سو شدن محتوا با نیازهای دانش آموزان و انتظارات جامعه می انجامد. تدریس فعالیتی است به ظاهر آسان ولی در واقع کاری پیچیده، دقیق و تخصصی است، زیرا معلم در امر تدریس با عوامل متعدد در هم پیچیده ای مواجه است که تفکیک آن ها از یکدیگر و تغییر آنها برای تدریس مطلوب دشوار است. یکی از این عوامل برقراری ارتباط با دانش آموزان و نحوه مشارکت آن ها در دروس است که همیشه از مباحث و دغدغه های معلمین نیز بوده است انچه پژوهش حاضر در نظر داشته بررسی نقش روش یادگیری مشارکتی در علاقه مند کردن دانش اموزان به یادگیری بیشتر و در نتیجه پیشرفت درس فارسی در پایه ششم ابتدایی میباشد. بدین منظور محقق در ابتدا سعی کرد تا با نظر سنجی از دانش آموزان درباره مطالب کتاب فارسی به میزان علاقه مندی آنان پی ببرد سپس با اجرای پروژه و طراحی انواع روش های آموزشی در انتهای سال با مقایسه نظرسنجی ثانویه به تغییرات حاصل شده پی ببرد . همچنین با اجرای ارزشیابی پیش آزمون و پس آزمون بنواند سنجش مناسبی از پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس فارسی داشته باشد. نتایج حاصل شده در نمودارها نشان داد که طراحی مناسب و انجام تدریس ها و فعالیت های متنوع علاوه بر ایجاد علاقه برای انجام آنها توسط دانش آموزان میتواند نقش موثری نیز در پیشرفت تحصیلی درس فارسی آنان نیز داشته باشد، هرچند که روش تدریس تنها عامل تعیین کننده نخواهد بود و قطعا عوامل موثر دیگری نیز میتوانند زمینه ساز پیشرفت تحصیلی دانش آموزان باشند.

یادگیری مشارکتی ، ساحت های تربیتی، مهارت خوانداری و نوشتاری، درس فارسی