فرزانه رضائی - آموزگار ابتدایی، آموزش و پرورش استان البرز – نظرآباد، لیسانس رشته علوم تربیتی

اهمیت یادگیری و بکارگیری روش تدریس مناسب که بیشترین نتیجه را در تغییر رفتار دانش آموزان ایجاد نماید همواره مورد توجه دانشمندان و محققین علوم تربیتی بوده است. بدیهی است شناخت و بهره گیری از روشهای نوین تدریس از مسائل بسیار مهمی است که باید بدان اهمیت گماریم. از آنجایی که یادگیری بامعنی و بادوام مثمرثمر خواهد بود و یادگیری نباید در کسب نمره و کارنامه و حفظ کردن خلاصه شود و با توجه به اینکه نقش معلم که یکی از عوامل موثر در کیفیت تعلیم و تربیت محسوب می شود و عملکرد بهینه او مستلزم اتخاذ روش مناسب در تدریس می باشد؛ لذا شیوه های جاری برخی از معلمان در تدریس بعضی از دروس مقطع ابتدایی معمولا موثر نبوده و بیشتر دانش آموزان این دوره در بعضی از دروس دچار افت می شوند. در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی محاسن و مزایای روش یادگیری از طریق همیاری به عنوان یکی از روش های فعال تدریس انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهش های کاربردی و شیوه بررسی آن نیز توصیفی- تحلیلی می باشد. همچنین از شیوه مطالعه منابع کتابخانه ای برای جمع آوری اطلاعات و داده های پژوهش، استفاده شده است. نتایج بیانگر آن روش تدریس همیاری موجب افزایش رغب، علاقه و انگیزه دانش آموزان برای یادگیری می شود. در روش تدریس همیاری، دانش آموزان در قالب گروه های کوچک فرصت می یابند که از طریق صحبت کردن، کارکردن با دانش آموز دیگر، توضیح دادن، ارزیابی کردن و ارزیابی شدن امکان بیشتری برای برقراری ارتباط با همکلاسهای خود را پیدا کنند. در نتیجه دانش آموزانی که از طریق آموزش فعال به یادگیری می پردازند نه تنها بهتر یاد می گیرند بلکه از تجربه یادگیری خود لذت بیشتری هم می برند و با دیگران تعامل و ارتباط بیشتری بر قرار می کنند.

آموزش و پرورش، روش تدریس، همیاری، یادگیری