اثربخشی درمان گروهی شناختی-رفتاری در کاهش وسوسه مصرف مواد و افزایش سازگاری اجتماعی افراد ترک کرده

این پژوهش با هدف تاثیر روش درمان شناختی - رفتاری گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش وسوسه مواد افیونی در بین افراد ترک کرده مراکز ترک اعتیاد در سال تحصیلی ۹۹-۹۸ انجام گرفته شده است. پژوهش حاضر از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش تحقیق به دلیل وجود دو گروه کنترل و آزمایش از نوع تحقیقات تجربی به شمار می رود، ولی از آن جا که گروه کنترل با گروه آزمایش همتا می شود و ملاک انتساب اعضای گروه کنترل به صورت تصادفی محض نبوده، از نوع تحقیقات شبه آزمایشی به شمار می رود. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت است از کلیه بیماران (معتادان) مراجعه کننده به مراکز خود معرف زیر نظر بهزیستی دزفول که از خرداد ماه ۱۳۹۹ تامرداد ماه ۱۳۹۹ تحت درمان سم زدایی قرار گرفته بودند.نمونه مورد بررسی عبارت است از ۱۵ نفر از معتادین فوق که به صورت نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های زیر انتخاب شدند:مصرف تریاک، شیره، هروئین، طول اعتیاد حداقل ۱ و حداکثر ۵ سال، داشتن سن بین ۲۵ تا ۴۰ سال، مرد بودن، نداشتن بیماری های مهم جسمانی و روانی ۱۵ نفر به عنوان گروه کنترل نیز با توجه به همین ملاک ها و چند ملاک دیگر (تحصیلات، جنس، شغل و تعداد ترک های قبلی) همتا با گروه آزمایش انتخاب شدند ابزار گردآوری اطلاعات در دو بخش بسته درمان شناختی – رفتاری (CBT) برگزار خواهد شد. پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و پرسشنامه سنجش وسوسه مصرف مواد پس از ترک می باشد.نتایج نشان داده است که آموزش روش شناختی رفتاری گروهی با توجه به میانگین وسوسه مواد افیونی آزمودنی های گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه کنترل ، موجب کاهش در وسوسه مواد افیونی در گروه آزمایش شده است.

Keywords:

روش درمان شناختی , رفتاری گروهی , سازگاری اجتماعی , وسوسه مواد افیونی , مراکز ترک اعتیاد