الهه یزدان پناه - Division of Food Microbiology, Department of Pathobiology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
زهرا رجبی - مرکز تحقیقات میکروبیولوژی مواد غذایی، دانشگاه علوم پزشکی تهران
محمد کاظم شریفی یزدی - Department of Medical Laboratory Sciences, Faculty of Paramedicene, Tehran University of Medical Sciences (TUMS), Tehran, Iran
محمد مهدی سلطان دلال - ۱-Division of Food Microbiology, Department of Pathobiology, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran.۲- Food Microbiology Research Centre, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran

ویبریو پاراهمولیتیکوس یک باکتری دریایی و دهانه رودخانه است که در اثر طغیان های ناشی از غذا به صنعت آبزیان آسیب می رساند و تهدیدی بزرگ برای ایمنی مواد غذایی و همچنین سلامت انسان است. سالانه گزارشات فراوانی از وقوع مسمومیت های غذایی ناشی از مصرف غذاهای دریایی آلوده به باکتری های گونه ویبریو، منتشر می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی فراوانی ویبریو پاراهمولیتیکوس جدا شده از ماهی های دریای خزر و تعیین الگوی مقاومت آنتی باکتریال انجام پذیرفت. به مدت پنج ماه ( تیر۱۴۰۰ لغایت تیر ماه۱۴۰۱ )، ۲۲۰ نمونه ماهی صید شده از دریای خزر با رعایت شرایط کامل بهداشتی از اداره شیلات گیلان تهیه شد. جهت جداسازی ویبریو پاراهمولیتیکوس پس از غنی سازی در محیط پپتون واتر بافره به مدت ۲۴ ساعت در ۳۷ درجه سانتی گراد، یک لوپ در محیط تیو سولفات سیترات بایل ساکارز آگار به مدت ۲۴ ساعت در ۳۷ درجه سانتی گراد کشت داده شد.روز بعد از کلنی های مشکوک زرد و سبز از تست های افتراقی استاندارد استفاده می شود. ضمنا جهت تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی مقاومت  طبق دستورالعمل CLSI ، از دیسک های آنتی بیوتیک شرکت MAST استفاده گردید. از مجموع ۲۲۰ نمونه ماهی صید شده از دریای خزر /۷۵۹%از نمونه های ماهی آلوده به گونه های ویبریو بودند. فراوانی  ویبریو پاراهمولیتیکوس ۱۹% گزارش شد که بیشتر از سایر گونه های به دست آمده بود. . همچنین نتایج به دست آمده از الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی حاکی از حساسیت این سویه آنتی بیوتیکهای سیپروفلوکساسین (%۹۸.۹(، جنتا مایسین (%۸۷.۸) ، کلرامفنیکل (%۹۲.۴) و مقاومت آنها به آنتی بیوتیکهای آموکسی سیلین (%۹۶.۳)، دی اکسی سایکلین(%۹۴.۱) و تتراسیایکلین (%۹۲.۳) می باشد. نتایج به دست آمده به طور قابل ملاحظه ای  بیانگر آلودگی ماهیهای دریای خزر به سایرگونه های ویبریو میباشد که در این میان میزان آلودگی به ویبریو پاراهمولیتیکوس بیشتر از سایر گونه ها می باشد متعاقبا میتواند یک تهدید جدی برای سلامتی مصرف کنندگان غذاهای دریایی محسوب گردد.

Vibrio parahaemolyticus, Fish, Caspian Sea, Antibiotic Resistance, ویبریو پاراهمولیتیکوس, ماهی, دریای خزر, مقاومت آنتی بیوتیکی