بهزاد عزیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محمود فاضل بخششی - استادیار مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
مرضیه خلیفه سلطانی - استادیار مدیریت ورزشی، گروه علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط مدیریت منابع انسانی سبز با پایداری سازمانی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان با نقش میانجی فرهنگ سازمانی سبز انجام شده است. روش شناسی: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان سیستان و بلوچستان به تعداد ۲۵۵ نفر بودند و روش نمونه گیری آماری به صورت کل شمار بود و به همین تعداد پرسشنامه در بین نمونه آماری توزیع گردید، که پس از توزیع پرسشنامه ها تعداد ۲۲۳ پرسشنامه عودت داده شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد فرهنگ سازمانی سبز وانگ (۲۰۱۹)، مدیریت منابع انسانی سبز زید و همکاران (۲۰۱۸) و پایداری سازمانی یانگ و همکاران (۲۰۱۹) استفاده شد. میزان روایی صوری و محتوایی با استفاده از نظرات متخصصین مدیریت ورزشی تایید گردید و پایایی کلی پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. جهت تحلیل داده ها از روش مدل­سازی معادلات ساختاری استفاده گردید. یافته ها: تحلیل­های مدل­سازی معادلات ساختاری، برازندگی الگوی پیشنهادی را تایید کرد. نتایج حاکی از اثرات مثبت و مستقیم مدیریت منابع انسانی سبز و فرهنگ سازمانی سبز بر پایداری سازمانی بود. یافته دیگر پژوهش نشان داد که مدیریت منابع انسانی سبز بر فرهنگ سازمانی سبز اثر مثبت و معنی دار دارد؛ همچنین اثر مثبت و غیرمستقیم مدیریت منابع انسانی سبز از طریق نقش واسطه ای فرهنگ سازمانی سبز بر پایداری سازمانی نشان داده شد. نتیجه ­گیری: توجه به منابع انسانی سبز با تکیه بر فرهنگ سازمانی سبز یکی از روش های تضمین توسعه پایدار سازمان های ورزشی است.

رفتار سبز, مدیریت عملکرد سبز, فرهنگ سازمانی سبز, پایداری محیط زیست, توسعه پایدار