علل کمرویی دانش آموزان و راه های پیشگیری از آن

افراد خجالتی در موقعیت های ناآشنا یا هنگام تعامل با دیگران دچار اضطراب می شوند و زندگی آن ها به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد و محدود می شود. دانش آموزانی که از کم رویی رنج می برند، ممکن است در زمان بلوغ از این مشکل رهایی پیدا کنند، اما شاید این مشکل تا بزرگسالی همراه آن ها بماند. به همین دلیل والدین و معلمان باید به دانش آموزان کمک کنند تا خجالتی بودن در مدرسه را کنار بگذرانند و بدون هرگونه کم رویی و ناراحتی با دیگران تعامل داشته باشند. تقریبا همه کودکان در مواقعی احساس خجالت می کنند، به خصوص زمانی که با فرد یا موقعیت جدیدی روبرو می شوند. بیشتر آن ها در چنین شرایطی، زمانی را صرف می کنند تا بفهمند، چه کاری باید انجام دهند یا چه کاری انجام ندهد. با گذشت زمان بیشتر آن ها در مواجه با موقعیت و فرد جدید، احساس راحتی می کنند و رفتاری برون گراتر، آرام تر و خودانگیخته تر از خود نشان می دهند. با این حال، برخی از کودکان بسیار آهسته تر از بقیه، با شرایط جدید وفق پیدا می کنند. کودکانی که خجالتی هستند ممکن است پس از گذشته هفته ها از آغاز مدرسه، وقتی معلم یا همکلاسی شان با آن ها صحبت می کند پاسخی ندهند یا شاید کم حرف بزنند، حتی در یک خانواده که نحوه ی تعلیم و تربیت به طور کلی برای تمام فرزندان آن یکسان باشد ، بهره گیری خاص هر یک از آن ها ، از این امر به علت عوامل متعددی که به چگونگی تعلیم و تربیت در خانواده و برخورداری فردی از آن بستگی پیدا می کند ، تفاوت خواهد داشت : مثل میل و رغبت عمیق کودک ، وضع زناشویی والدین به هنگام تولد کودک ، ساختار جسمانی طفل و غیره . با این ترتیب ، هنگامی که کودک نشانه هایی از خجلت از خود بروز می دهد که معمولا این علائم را در خواهران و برادران او نمی توان یافت ، آنگاه باید در صدد یافتن انگیزشهای دیگری بر آمد که این حالت را در او به وجود آورده و به عبارت بهتر طبیعت روابط مشخصی که او را هدف خود قرار داده ، معین و معلوم ساخت : بیشتر اوقات خجالت هنگامی در طفل ایجاد می شود که او در متن زندگی روزمره خانوادگی (روابط ، تعلیم و تربیت) قادر به فراهم ساختن تگیه گاه مطمئنی برای ساختن و تثبیت شخصیت خود نمی شود . این کمبود در کودک نوعی ترس مفرط از مقابله با تجارب و وقایع تازه و عجب در محیط خانوادگی به وجود می آورد.