داوود قبادی - مدیریت تکنولوژی، گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه ازاد اسلامی واحد رودهن، ایران.
بیتا تبریزیان - استادیار گروه اقتصاد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، رودهن، ایران.
صابر خندان علمداری - دکترای مدیریت صنعتی- تولید، گروه علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رودهن، رودهن، ایران

هدف: در عصر حاضر شرکت ها با تکیه بر نوآوری، تقویت و ترویج آن می توانند به مزیت و برتری های بلند مدتی در عرصه های رقابتی دست پیدا کنند که بقا و دوام آن ها را تضمین می کند، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی شاخص های موثر بر بهبود ظرفیت نوآوری با رویکرد کیفی_کمی انجام شده است. این پژوهش از لحاظ هدف در زمره پژوهش های توسعه ای_کاربردی قرار دارد. روش: جامعه مورد مطالعه پژوهش در بخش کیفی شامل ۱۴ نفر از فعالان و خبرگان حوزه تحقیق، توسعه و نوآوری بودند. یافته های حاصل از انجام مصاحبه نیمه ساختاریافته با بهره از روش نمونه گیری گلوله برفی منجر به شناسایی ۲۳ کد باز شد، افزون بر این در بخش کمی نیز جامعه آماری شامل تمامی مدیران و کارشناسان ارشد شرکت های خصوصی به تعداد ۴۰۰ = N نفر بود که با استفاده از جدول مورگان تعداد ۱۸۰ نفر از آنان به صورت هدفمند در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری داده ها در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بود که با استفاده از مطالعه ادبیات، پیشینه پژوهشی و مصاحبه ها تدوین شد. نتیجه گیری: از بین معیارهای شناسایی شده بیشترین رتبه میانگین مربوط به طبقه فرآیندی (۱۳/۴) و کمترین رتبه میانگین متعلق به طبقه خروجی ها (۰۰/۴) است. بر این اساس می توان گفت که شاخص های شناسایی شده بر حسب اولویت در نوآوری و ارتقا ظرفیت آن برای شرکت های خصوصی بسیار تاثیر گذارند که در جهت حفظ و بالا بردن توانمندی های باید به درستی بررسی و نقاط ضعف و قدرت سازمان در آن ها ارزیابی شود.

نوآوری, ظرفیت نوآوری, مزیت رقابتی, شرکت های خصوصی