ماهرخ شریف مند - گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران.
ابراهیم سپهر - گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
میرحسن رسولی صدقیانی - گروه علوم خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه ایران
سیامک عصری رضایی - گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران،

آنتی بیوتیک ها به عنوان آلاینده های نو ظهور تاثیر بالقوه ای بر محیط زیست و سلامت انسان دارند و ورود آن ها به محیط زیست نگرانی های زیادی را ایجاد کرده است. برای مطالعه پدیده پسماند سیپروفلوکساسین در خاک، فرایند جذب با غلظت های مختلف سیپروفلوکساسین (صفر تا یک mmol L-۱) در یک نمونه خاک آهکی انجام و سپس برگشت پذیری فرآیند جذب از طریق آزمایش های واجذب نمونه های خاک آلوده به سیپروفلوکساسین ارزیابی شد. غلظت سیپروفلوکساسین با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC-MS/MS) تعیین شد. داده های حاصل از آزمایش با معادلات لانگمویر، فروندلیچ و ردلیچ-پترسون برازش داده شدند. مدل ردلیچ-پترسون با کمترین میزان خطا (۲۴/۰SE=) و بیشترین ضریب همبستگی (۹۹/۰= R۲) داده های تعادلی را به خوبی توصیف کرد. مقدار عددی توان این معادله (g) کمتر از یک و در نتیجه سطوح جذب ناهمگن می باشد. جذب سیپروفلوکساسین با افزایش غلظت اولیه آنتی بیوتیک در خاک افزایش یافت، به طوری که بالاترین راندمان جذب و واجذب سیپروفلوکساسین در غلظت یک  mmol L-۱ به ترتیب ۹۶ و ۲ درصد بود. ضریب هیسترسیس ۸۹/۰ به دست آمد که نشان دهنده برگشت پذیری کم فرایند جذب یا پدیده پسماند است. اتصال محکم آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین به اجزای خاک منجر به تجزیه پذیری پایین و پایداری این آلاینده آلی در محیط خاک می گردد.

آنتی بیوتیک, برگشت پذیری, پسماند, جذب, واجذب