مهدی ایمانی - دانشیارگروه روانشناسی بالینی، دانشکده تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز،ایران
مجتبی ظهرابی - دانشجوی دکتری گروه روانشناسی بالینی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز، ایران
محمدعلی گودرزی - استاد گروه روانشناسی بالینی، دانشکده تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
نورالله محمدی - استاد گروه روانشناسی بالینی، دانشکده تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی گروه درمانی فراتشخیصی یکپارچه نگر بر فراشناختها و فرا هیجان های مثبت و حساسیت اضطرابی در جانبازان دارای اختلال همبود وابسته به تروما و افسردگی بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل همراه با دوره ی پیگیری دو ماهه بود. نمونه شامل ۲۴ نفر که به روش هدفمند از بین جانبازان اعصاب و روان مراجعه کننده یا بستری در مراکز و بیمارستان های وابسته به بنیاد شهید شیراز در سال ۱۴۰۲ انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. شرکت کنندگان با مقیاس-های حساسیت اضطرابی ریس و همکاران (۱۹۸۶)، فراشناختها و فرا هیجان های مثبت بیر و مونتا (۲۰۱۰)، ضربه رویداد- تجدیدنظر شده ویز و مارمار (۱۹۹۷)، اختلال استرس پس ازضربه ویرایش نظامی، افسردگی بک و همکاران (۱۹۹۶) ارزیابی و داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر به وسیله ی نسخه ۲۳ نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در مرحله ی پیش-آزمون نسبت به پس آزمون و دوره ی پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (۰۵/۰> P) و تفاوتها از پس آزمون به پیگیری معنادار نیستند (۰۵/۰p> ) به این معنا که ثبات درمان در طول زمانحفظ شد..بنابراین مداخله ی درمانی بر متغیرهای پژوهش اثر بخش بوده است.

تروما, فراشناخت ها و فراهیجان های مثبت, حساسیت اضطرابی, گروه درمانی فراتشخیصی یکپارچه نگر, افسردگی