جواد غلامی محمدآباد - دانشجوی کارشناسی مهندسی شیمی
احمد دلیری - مدرس دانشگاه آزاد قوچان
احسان برسلانی - کارشناس مهندسی شیمی

درچندسال گذشته شاهد افزایش قابلیت های مطلوبی همچون افزایش عمرموادغذایی به کمک کنترل واکنشهای میکروبی انزیمی و بیوشیمیایی درون محیط بسته بندی با اجرای راهبردهایی همچون حذف اکسیژن دی اکسید کربن و ... به کمک فناوری نانو و بهره گیری ازنانوکامپوزیت های مبتنی برخاک رس مونت موریلونیت بوده ایم دراین میان استفاده ازنانوکامپوزیت های زیست تخریب پذیر و نانوکامپوزیت های مونت موریلونیت علاوه بربهبود زمان و کیفیت ماندگاری موجب ارتقای خصوصیات غذا ازجمله ظاهر طعم و بوم میشود زیرا لایه های رس با ایجاد فضاهای پرپیچ و خم سدی دربرابر نفوذگازها و بخار آب ایجاد می کند بنابراین افزودن آن به پلیمرهای زیستی بطور موثری موجب افزایش خواص بازدارندگی میگردد همچنین کاهش حجم بسته بندی وزن و ضایعات و هزینه های بسته بندی بخش دیگری ازقابلیت های این نوع بسته بندی می باشد دراین میان رشدسریع بسته بندیهای پلاستیکی موادغذایی موجب افزایش توجه به تاثیر اقتصادی بسته بندی غذایی شده است به گونه ای که بین سالهای 2005تا2011 سهم بازار بسته بندی ازکل نانوکامپوزیت های مبتنی برخاک رس از54به 64 درصد افزایش یافته است

نانوکامپوزیت، نانورس، بسته بندی موادغذایی