پریا خسروی پور - کارشناسی کودکان استثنایی، دانشگاه فرهنگیان، پردیس بنت الهدی صدر رشت

کودکان و نوجوانان یکی از آسیب پذیرترین افراد در ارتباط با مشکلات روانی- اجتماعی هستند. تغییر الگوها و تغییر ساختار خانواده به خصوص تغییر سیستم خانواده از سنتی به هسته ای، تعاملات اجتماعی را کاهش داده است. مدارس وقتی در آموزش موفق هستند که تلاششان به ارتقای شایستگی اجتماعی و افزایش عملکرد تحصیلی بی انجامد. بر این اساس لازم است که محیطی ایده آل برای رشد اجتماعی و تحصیلی آنها فراهم آورند؛ اما فراهم کردن این محیط ایده آل بدون همکاری خانواده میسر نیست. یعنی زمانی میتوان تغییراتی پایا در توانمندی های اجتماعی- هیجانی و تحصیلی نوجوان ایجاد کرد که تغییراتی را در روابط وی با والدین ایجاد کرد. بنابراین موفقیت دانش آموزان در مدرسه و زندگی، در سایه ارتقای مهارت های اجتماعی و تحصیلی و همچنین توانمندسازی والدین میسر خواهد شد. رشد شایستگی اجتماعی در دوره نوجوانی تا آنجا اهمیت دارد که عده ای از روانشناسان میزان سازگاری فرد با جامعه را متناسب با رشد اجتماعی و هیجانی او می دانند، یعنی هر اندازه که به راحتی بتواند با دیگران زندگی کند و سازگاری داشته باشد، به همان اندازه از نظر اجتماعی- هیجانی رشد یافته است و این جز از طریق پیوند با اجتماع و احترام قائل شدن به عقاید دیگران حاصل نمی شود. کودکان و نوجوانانی که در شکل دهی و حفظ روابط بین فردی رضایت بخش با همسالان و بزرگسالان با مشکل مواجه می شوند، چالش های قابل توجهی را در ارتباط با مدرسه، معلم ها، والدین و همسالان از خود نشان می دهند.

دانش آموزان، نهاد خانواده، شایستگی های اجتماعی و تحصیلی