بررسی مهارت های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد ۱۵ – ۲۵ ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم

هدف از انجام این پژوهش بررسی مهارت های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد ۱۵ – ۲۵ ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف تحقیقی کاربردی و از نظر روش گردآوری داده ها، توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه افراد ۱۵ – ۲۵ ساله که در سال ۱۴۰۰ اقدام به خودکشی ساکن در شهر قم و مراجعه کننده به کلینیک ها و مراکز مشاوره و بیمارستان ها به تعداد ۲۶۴۰ نفر می باشد. روش نمونه گیری بصورت نمونه گیری تصادفی ساده بود. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران ۳۳۵ نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مقابله با استرس اندلر و پارکر (۱۹۹۰)، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (۱۹۸۶) و پرسشنامه اقدام برای خودکشی می و کلونسکی (۲۰۱۳) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات، از رگرسیون خطی، کای دو، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون های تعقیبی به وسیله نرم افزار آماری SPSS۲۱ استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که همبستگی بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد دارای سن ۱۵– ۲۵ ساله ساکن شهر قم برابر با ۴۱۷/۰- و منفی می باشد و با توجه به سطح معناداری برآورد شده که برابر ۰۰۰/۰ می باشد و کوچکتر از مقدار معنی داری یعنی ۰۵/۰ است لذا در سطح اطمینان ۹۵/۰ درصد می توان ادعا کرد که بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد ۱۵– ۲۵ ساله ساکن شهر قم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مهارت های مقابله با استرس، میزان اقدام به خودکشی در بین افراد ۱۵-۲۵ ساله ساکن شهر قم کاهش می یابد.

Keywords:

اقدام به خودکشی