طاها عشایری - عضو هیئت علمی گروه تاریخ و جامعه شناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه
حمیدرضا تاملی - دانشجوی دکتری مدیریت دولتی، دانشگاه آزاد دهاقان، اصفهان
طاهره جهان پرور - دانشجوی دکترای جامعه شناسی فرهنگی دانشکده علوم اجتماعی مطالعات و رسانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
سمیرا باقری دین آبادی - داتشجوی کارشناسی جامعه شماسی دانشگاه محقق اردبیلی
الهام عباسی - استادیار و عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی، دانشگاه پیام نور، تهران

هدف اصلی پژوهشپیرامون ارزیابی تاثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم (مقالات پژوهشی چاپ شده در فصلنامه معتبر علمی) است. روش پژوهش، فراتحلیل (نرم افزار کمی ترکیب اندازه اثر متغیرهای مستقل بر وابسته)، حجم نمونه ۱۶ سند تحقیقی، واحد تحلیل مقالات در بازه زمانی بازه زمانی ۱۳۸۴ الی ۱۴۰۰ به روش نمونه گیری تعمدی (غیر احتمالی) است. پژوهش بعد از شناسایی مقدار ضریب همبستگی، حجم نمونه و سطح معنی داری (به شرط معنی داری)، سال و نویسندگان تحقیق، آن ها را وارد برنامه cma۲ کرده نموده است. نتایج نشان می دهد که سرمایه اجتماعی با گرایش به جرم رابطه معکوس و معنی داری دارد. مولفه های سرمایه اجتماعی نشان می دهد که اعتماد اجتماعی با مقدار ۴۹ درصد؛ تعلق مذهبی (۳۳ درصد)؛ حمایت اجتماعی (۳۶ درصد) بالاترین تاثیر؛ انسجام اجتماعی (۲۹ درصد)؛ مشارکت محلی (۲۳ درصد) اثری متوسط و تعلق محیطی با مقدار ۱۹ درصد کمترین تاثیر را داشته است. نتایج فوق نشان می دهد که درمجموع ۱۶ پژوهشفوق، توانسته اند ۰.۳۷ (تصادفی) از تغییرات گرایش به جرم را از طریق سرمایه اجتماعی تبیین کنند، به اندازه یک میزان تغییر در میزان سرمایه اجتماعی، ۳ دهم تغییرات در میزان گرایش به جرم رخ می دهد و با افزایش آن، احتمال ارتکاب جرم در بین گروه های موردبررسی کاهش می یابد. گرایش به جرم در بین دانش آموزان (۰.۵۸۶) بیش از همه گروه ها متاثر از میزان سرمایه اجتماعی است. گرایش به جرم در بین مردان (۰.۳۹)، بیش از زنان (۳۳ درصد) است و به لحاظ فیزیکی؛ جسمانی و روانی مردان تمایل بیشتری به ارتکاب جرم در مقایسه با زنان دارند. بین سطح توسعه استان و گرایش به جرم رابطه معنی داری وجود دارد و مقدار آن برابر با ۱۱ درصد است. در این میان میزان گرایش به جرم در استانهای توسعه یافته (۳۰ درصد) بیشتر و در حال توسعه (۲۱ درصد) متوسط و کم توسعه (۱۴ درصد) کمتر است.

کنترل اجتماعی