مقایسه کاهش اهمیت تاخیری، تکانشگری و سیستم های مغزی رفتاری در نوجوانان با و بدون علائم اختلال در تنظیم هیجان

تنظیم هیجان از مهم ترین چالش های دوره نوجوانی است. پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی کاهش اهمیت تاخیری، تکانشگری و سیستم های مغزی رفتاری در نوجوانان با و بدون علائم اختلال در تنظیم هیجان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه دوم شهر کرمانشاه بود که بر اساس نقطه برش مقیاس اختلال در تنظیم هیجان (گراتز و رومر، ۲۰۰۴) و نرم افزار G*Power تعداد ۱۷۶ نفر (هر گروه ۸۸ نفر) به صورت تصادفی به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید. از مقیاس انتخاب پولی (کیربی و همکاران، ۱۹۹۹)، فرم کوتاه مقیاس تکانشگری رفتار (سیدرزو همکاران، ۲۰۰۴) ، مقیاس سیستم فعال سازی رفتاری/ بازداری رفتاری (کارور و وایت، ۱۹۹۴) و مقیاس اختلال در تنظیم هیجان (گراتز و رومر،۲۰۰۴) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها به روش تحلیل واریانس چند متغیره با نرم افزار SPSS-۲۵ تحلیل گردید. نتایج نشان داد که میانگین تکانشگری و سیستم مغزی رفتاری بین گروه دارای علائم اختلال در تنظیم هیجان و گروه عادی تفاوت معنی دار داشت (۰۱/۰>P). میانگین کاهش اهمیت تاخیری بین گروه دارای علائم اختلال در تنظیم هیجان و گروه عادی تفاوت معنی دار نداشت (۰۵/۰<P). لزوم توجه به اختلال در تنظیم هیجان به عنوان معیار مهم در ابعاد آموزشی و پیشگیرانه نوجوانان اهمیت دارد. نتایج نشان داد که میانگین تکانشگری و سیستم مغزی رفتاری بین گروه دارای علائم اختلال در تنظیم هیجان و گروه عادی تفاوت معنی دار داشت (۰۱/۰>P). میانگین کاهش اهمیت تاخیری بین گروه دارای علائم اختلال در تنظیم هیجان و گروه عادی تفاوت معنی دار نداشت (۰۵/۰<P). لزوم توجه به اختلال در تنظیم هیجان به عنوان معیار مهم در ابعاد آموزشی و پیشگیرانه نوجوانان اهمیت دارد

Keywords:

اختلال در تنظیم هیجان , تکانشگری , سیستم مغزی رفتاری , کاهش اهمیت تاخیری , نوجوانان