محمد حاجی پورمحمداباد - دانشجوی دکتری علوم و مهندسی محیط زیست، پژوهشکدهی علوم محیطی، دانشگاه شهیدبهشتی، تهران، ایران
حسین مصطفوی - استادیار گروه تنوع زیستی و مدیریت اکوسیستمها، پژوهشکدهی علوم محیطی، دانشگاهشهید بهشتی، تهران، ایران

امروزه، گونه های مهاجم به عنوان یکی از مهم ترین تهدیدات تنوع زیستی مخصوصا در مورد اکوسیستم های آبی محسوب می شوند. پیش بینی می شود زیستگاه مطلوب گونه های مهاجم ماهیان تحت تاثیر تغییر اقلیم در آینده گسترش یابد که در این صورت می توانند زیست گونه های بومی را دچار مشکل و حتی انقراض کنند. شناسایی محدوده ی پراکنش بالقوه ی کنونی و آینده ی این گونه ها برای مدیریت گونه ها و تنوع زیستی ضروری است. در این مطالعه، زیستگاه های مطلوب ماهی کاراس (Carass auratus) با استفاده از مدل MaxEnt و با دو سناریوی خوش بینانه (SSP۲) و بدبینانه (SSP۵) و در سال های ۲۰۵۰ و ۲۰۷۰ پیش بینی شده است. براساس نتایج این پژوهش، ارتفاع به عنوان مهم ترین متغیر در تعیین پراکنش این گونه مشخص شده است. همچنین مشخص شد که ماهی کاراس در حال حاضر در بیشتر قسمت هایی که مطلوبیت دارد، مستقر شده است و مشاهده می شود که در سال ۲۰۵۰ در هر دو سناریو روند نسبی افزایش پراکنش را خواهد داشت ولی در سال ۲۰۷۰ پراکنش این ماهی مقدار اندکی کاهش خواهد یافت ولی با توجه به اثرات ناشی از تغییر اقلیم مناطقی با ارتفاع بالاتر نیز برای استقرار این گونه مطلوب می شوند که نیازمند آن است از اکنون برای آن چاره ای اندیشیده شود. بنابراین، نتایج این مطالعه برای سیاستگذاران در مدیریت این گونه ی مهاجم و حفظ تنوع زیستی مفید خواهد بود.

تنوع زیستی، گونه ی مهاجم، حفاظت، مدل سازی