زهرا کریمیان - دکترای تخصصی سلامت باروری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایران.
مرضیه عربان - دکترای آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات یائسگی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران.
آرزو حاصلی - دکترای تخصصی بهداشت باروری، هسته تحقیقاتی سلامت خانواده و رشد جمعیت، پژوهشکده سلامت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

مقدمه: با توجه به تاثیرات منفی واژینیسموس بر کیفیت زندگی زوجین و ایجاد تاخیر در بارداری، مطالعه حاضر به صورت گروه موردی و با هدف بررسی روند درمان بیماران مبتلا به واژینیسموس و بارداری متعاقب درمان انجام شد. معرفی بیماران: در این مطالعه توصیفی ۱۲ بیمار مبتلا به واژینیسموس از مهر ماه ۱۴۰۰ تا آذر ماه ۱۴۰۲ مورد بررسی قرار گرفتند. پس از شرح حال و ارزیابی اولیه، بر اساس مقیاس لاموت، واژینیسموس درجه ۳ و ۴ در معاینه بیماران تشخیص داده شد. بیماران شرکت کننده در این مطالعه در فاصله سنی ۳۵-۲۰ سال بودند. میانگین مدت ابتلاء به این بیماری و میانگین مدت نازایی در آنها به ترتیب ۳/۴ سال و ۱/۴ سال بود و ۵ نفر (۶/۴۱%) از بیماران خواستار روش­ های کمک باروری بودند. بیماران در طی این مدت چندین درمان ناکارآمد و غیرعلمی را دریافت کرده بودند. روند درمان بیماران به صورت تیمی انجام گردید. درمان توسط متخصص سلامت باروری و جنسی آغاز شد. آموزش ها، پیگیری بیماران و ارجاع به اعضای تیم نیز توسط ایشان صورت گرفت. این پروسه شامل درمان شناختی رفتاری و دیلاتور بود که در طی روند درمان، ورزش کگل و حس یابی غیرجنسی نیز توسط بیمار انجام شد. جلسات به صورت هفتگی انجام و کل دوره درمان ۳-۲ ماه به طول انجامید. پس از پایان درمان، بیماران موفق به برقراری ارتباط جنسی بدون درد شدند و ۱۲-۳ ماه پس از درمان باردار شدند. نتیجه ­گیری: یکی از مشکلات زنان مبتلا به واژینیسموس، ناباروری است و می ­توان با درمان­های علمی، تیمی و ترکیبی و مداومت بر روند درمان، این مشکل بیماران را به صورت کامل حل کرد.

بارداری, گروه مورد, ناباروری, واژینیسموس