رابطه بین ترس از سرایت کووید-۱۹ با سلامت روانی دانشجویان پزشکی با میانجی گری خود کارآمدی هیجانی

مقدمه: بحران غیرمنتظره و بی سابقه همه گیری کووید-۱۹ و اطلاعات اندک در مورد اینکه چگونه این همه گیری می تواند بر میزان سلامت روانی دانشجویان پزشکی و پرستاری تاثیر بگذارد، بررسی متغیرهای پیش آیند سلامت روانی این گروه را ضروری کرده است. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین ترس از سرایت کووید-۱۹ با سلامت روانی دانشجویان پزشکی با میانجی گری خود کارآمدی هیجانی انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بیرجند (۴۰۰۰N=) در سال تحصیلی ۴۰۱-۱۴۰۰ تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل ۴۳۶ نفر از دانشجویان پزشکی بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه ترس از سرایت کووید-۱۹، پرسشنامه خودکارآمدی هیجانی و پرسشنامه سلامت روانی پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری و به کمک نرم افزارهای آماری SPSS نسخه ۲۴ و LISREL۸.۸ تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که مسیر مستقیم ترس از سرایت کووید-۱۹ به خودکارآمدی هیجانی منفی و معنی دار (۰۱/۰>p) و به سلامت روانی مثبت و معنی دار (۰۵/۰>p) بود. مسیر مستقیم خودکارآمدی هیجانی به سلامت روانی منفی و معنی دار (۰۱/۰>p) بود. به علاوه مشخص شد که رابطه غیرمستقیم بین ترس از سرایت کووید-۱۹ و سلامت روانی دانشجویان پزشکی از طریق خودکارآمدی هیجانی میانجی می شود (۹۷/۰ =GFI، ۹۹/۰ =CFI، ۹۸/۰ =IFI، ۹۸/۰ =NNFI، ۰۳۹/۰ =RMSEA). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت که اثر ترس از سرایت کووید-۱۹ بر سلامت روانی دانشجویان پزشکی به واسطه خودکارآمدی هیجانی میانجی می شود. یافته های این مطالعه کاربردهای عملی در زمینه آموزش دانشجویان پزشکی در دوره های همه گیری دارد.

Keywords:

Covid-۱۹ , Fear , Mental Health , Self-Efficacy , ترس , خودکارآمدی , سلامت روانی , کووید-۱۹