سمیه بیگدلی مجرد - دانشگاه آزاد ساوه
هادی هاشمی رزینی - دانشگاه آزاد ساوه
هومن نامور - -دانشگاه آزاد ساوه

مقدمه: روند تحولی تغییرات مغز در دوره نوجوانی، افراد را نسبت به خودجرحی آسیب­پذیر می­کند. لذا شناسایی متغیرهای پیش­بین خودجرحی در نوجوانان با اختلال شخصیت مرزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی مدل علی خودجرحی در نوجوانان دختر با رگه ­های شخصیت مرزی بر اساس خودشفقت ورزی با نقش میانجی­گر کارکرد خانواده، انجام شد. روش کار:  روش پژوهش حاضر از نظر شیوه گردآوری داده­ها توصیفی از نوع همبستگی است که با تکنیک مدل معادلات ساختاری اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی نوجوانان دختر ۱۴ تا ۱۸ استان همدان در سال ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود که از بین جامعه آماری ذکرشده،  با روش نمونه­گیری در دسترس تعداد ۳۵۰ نفر انتخاب شد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: مقیاس شخصیت مرزی (Schizotypal Trait questionnaire-B form)، پرسشنامه آسیب به خود (Self-Harm Inventory)، پرسشنامه خودشفقت ورزی (Self-Compassion Scale (SCS) و پرسشنامه کارکرد خانواده (Family Assessment Device). در نهایت پس از جمع آوری اطلاعات از روش پژوهش­های همبستگی و روش­ مدل معادلات ساختاری با به کارگیری از نرم افزارهای  SPSS۲۶ و AMOS۲۴ استفاده شد. همچنین جهت تحلیل روابط واسطه­ای نیز از روش بوت استرپ در برنامه MACRO استفاده شد. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که ضریب مسیر خودشفقت ورزی بر رفتار خودجرحی در نوجوانان دختر با رگه­های شخصیت مرزی اثر منفی و مستقیم دارد (۰۰۱/۰P<). هچنین خودشفقت ورزی از طریق کارکرد خانواده بر رفتار خودجرحی اثر غیرمستقیم دارد (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری:  بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه می­توان گفت که متغیر کارکرد خانواده می تواند رابطه بین خودشفقت ورزی و خودجرحی در نوجوانان با اختلال شخصیت مرزی را تقویت کند.

self-injury, borderline personality, self-pity, family functioning, خودجرحی, شخصیت مرزی, خودشفقت ورزی, کارکرد خانواده