mohammadali najafi - کارشناسی ارشد رشته پژوهش علوم اجتماعی/ دانشگاه حکیم سبزواری

در جوامع امروزی با توسعه ارتباطات و تنوع فرهنگی، تربیت و تعلیم در خانواده به یک چالش مهم تبدیل شده است. برخی از والدین به دلایل مختلف نمی توانند به درستی اصول تربیتی را در خانواده عملی کنند. از سوی دیگر، تربیت دینی با توجه به جهان بینی توحیدی و در نظرگرفتن اصول و ارزش های اخلاقی، مبانی قوی برای ارتقاء اخلاق و رفتارهای سالم ارائه می دهد. بنابراین، الگو قرار دادن این مبانی در تربیت فرزندان می تواند در رشد اخلاقی جامعه تاثیرگذار باشد. در این مقاله سعی شده با توجه به  نقش ائمه معصومین (ع) به عنوان الگوی شیعیان به تحلیل مولفه های تربیت در خانواده با تاکید بر فرهنگ رضوی پرداخته شود. روش تحقیق، کتابخانه ای و مطالعات اسنادی است و برای این منظور از کتب روایی و تاریخی معتبر استفاده شده است. با بررسی های انجام شده می توان گفت بسیاری از جامعه شناسان غربی همچون «پارسونز»، «ساترلند» و «مک کوبی» بر نقش خانواده در تربیت و جامعه پذیری اجتماعی کودکان تاکید دارند و نظریه پردازان مسلمان همانند «نراقی» نیز با الهام از منابع شیعه و سیره ائمه معصومین (ع)، تربیت را یک فرآیند سیال و محرک می پندارند. بر همین اساس می توان مهمترین اصول و مولفه های تربیتی را با تاکید بر نظریات اندیشمندان بزرگ اسلامی در حوزه تربیت دینی و نگاه به سیره رضوی به سه دسته اعتقادی (خداجویی)، نظام ارزشی (فضائل و رذایل اخلاقی) و کنش های عملی (عبادت) تقسیم نمود.

تربیت, خانواده, دین, فرهنگ رضوی