تاثیر محدودیت های محیط زیستی بر رشد اقتصادی ایران در بلندمدت (مطالعه موردی زمین و منابع طبیعی)

رشد اقتصادی به عنوان یک متغیر مهم اقتصاد کلان همواره مورد توجه سیاستگذاران بوده است. زیرا، از طریق آن سایر متغیرهای مهم در اقتصاد مانند بیکاری، توزیع درآمد و ... تحت تاثیر قرار می گیرد. لذا عوامل طبیعی و غیرطبیعی محدود کننده رشد اقتصادی بسیار مهم هستند. در این مقاله تمرکز برروی محدودیت های محیط زیستی شامل منابع فسیلی و زمین بر رشد اقتصادی مورد توجه قرار گرفته است.این مقاله با بهبود مدل رشد سولو و لحاظ محدودیت های محیط زیستی در آن و با استفاده از روش بهینه یابی پویا، کالیبراسیون و تحلیل حساسیت، محدودیت های منابع فسیلی و زمین بر رشد اقتصادی بلند مدت در ایران را محاسبه نموده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد در یک شرایط اولیه و با توجه به موجودی های فعلی، نرخ رشد اقتصادی در بلند مدت برای ایران ۶ درصد می باشد که محدودیت های منابع فسیلی و زمین می تواند آن را محدود کند. میزان محدودیت های منابع فسیلی و زمین به گونه ای است که چنانچه کشش تابع تولید نسبت به منابع فسیلی به ۴۵/۰ برسد رشد منفی خواهد شد و کاهش آن موجب افزایش تولید در مسیر رشد بلند مدت خود خواهد بود. علاوه بر این چنانچه کشش تولید به ۴/۰ برسد رشد اقتصادی در بلند مدت عدد منفی به خود خواهد دید. لذا مدیریت بر مصرف زمین و منابع فسیلی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و کاهش وابستگی تولید به این دو نهاده موجب افزایش رشد اقتصادی خواهد شد.

Keywords:

محیط زیست , منابع فسیلی , زمین , رشد اقتصادی طبقه بندی JEL: O۴۴ , Q۵۳ , Q۵۶