تاثیر مدیریت سبز منابع انسانی بر توسعه پایدار (مطالعه موردی: ستاد وزارت نفت ایران)

با توجه به مشکلات محیط زیستی ناشی از فعالیت های صنعتی در سال های اخیر توجه به اقدامات سبز سازمان برای برطرف نمودن مشکلات محیط زیستی افزایش یافته است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف تاثیر مدیریت سبز منابع انسانی بر توسعه پایدار انجام شده است. این مطالعه از لحاظ هدف کاربردی است و از نظر روش اجرا در قالب یک پژوهش توصیفی-پیمایشی با رویکرد مقطعی انجام شده است. جامعه آماری شامل مدیران ارشد، معاونان و کارکنان بخش مدیریت منابع انسانی در ستاد وزارت نفت ایران به تعداد ۱۹۱ نفر می باشد که از این میان، نمونه ای متشکل از ۱۳۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شده است. در این مطالعه برای جمع آوری اطلاعات جهت آزمون فرضیات از پرسشنامه ای استاندارد شامل ۷ بعد و ۳۶ سوال استفاده شده است. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوا و روایی همگرا و پایایی پرسشنامه با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی تایید شد. برای آزمون فرضیات از تکنیک حداقل مربعات جزئی و نرم افزار اسمارت پی.ال.اس استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که مدیریت سبز منابع انسانی سبز تاثیر مثبت و معناداری بر نگرش سبز، علاقه محیط زیستی و خودکارآمدی سبز دارد. همچنین مشخص شد که ارتباطات سبز رابطه بین مدیریت سبز منابع انسانی با علاقه محیط زیستی، نگرش سبز و خودکارآمدی سبز را تعدیل می کند. همچنین مشخص شد که خودکارآمدی سبز، نگرش سبز و علاقه محیط زیستی هر سه تاثیر مثبت و معناداری بر رفتار سبز دارند. در نهایت مشخص شد که رفتار سبز تاثیر معناداری بر توسعه پایدار دارد.

Keywords:

Green Human Resource Management , Green attitude , green behavior , sustainable development