جلیل جراحی فریز - استادیار گروه آمار دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند
هانیه فلاح - دانشجوی دکترای روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند

ارتباط معلم - دانش آموز یک منبع مهم حمایت اجتماعی است که نقش بسیار مهمی در یادگیری دانش آموزان دارد. این ارتباط می تواند به عنوان جنبه اصلی حرفه تدریس به پیامدهای آموزشی کمک کند. تحقیقات نشان می دهد که کیفیت ارتباط معلم - دانش آموز در پیشگیری از شکست یادگیری نقش بسیار مهمی دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر روابط معلم – دانش آموز بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش در زمره تحقیقات توصیفی - همبستگی قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه ۶ مشهد می باشند، تشکیل داده اند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای و فرمول کوکران تعداد ۲۶۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های پرسشنامه ارتباط معلم و دانش آموز موری و زوراک(۲۰۱۱)، و پرسشنامه پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۰) استفاده گردید. برای تجزیه وتحلیل اطلاعات از روش های آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از روش تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج نشان داد بین روابط مثبت معلم – دانش آموز و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. مهربانی و توجه معلم نسبت به دانش آموزان باعث می شود که دانش آموزان انتظارات مربوط به رفتارهای متناسب از خود نشان دهند. رابطه ای موثر همراه با حسن تفاهم با دانش آموزان فضایی مثبت و مطلوب از کلاس درس را فراهم خواهد آورد و در نهایت در سایه مدیریت صحیح کلاس و ارتباط موثر با کلاس نه تنها اهداف آموزشی تحقق خواهد یافت بلکه فراگیر برای ورود به جامعه بزرگتر از نظر مهارت های ارتباطی و اجتماعی آمادگی لازم را کسب خواهد نمود.

روابط معلم – دانش آموز، پیشرفت تحصیلی، دانش آموزان.