سمیرا نوازی - دانشگاه تهران
مهین پرک - دانشگاه تهران
اسماعیل صالحی - دانشگاه تهران

با توجه به نقش موثر فعالیت های جوامع بر روی محیط زیست و شهرها، برای این که بتوانیم برنامه ریزی خوبی در راستای توسعه شهرها داشته باشیم که پاسخگوی نیازهای امروزی تمام افراد جامعه و نسل های آینده باشد، ضروری است توسعه شهرها را بر مبنای مشارکت آگاهانه مردم برنامه ریزی کنیم. دخالت دادن مردم برای رسیدن به توافق عمومی لازم است. به عبارت دیگر برنامه ریز باید کمک کند که همه گروه های علاقه مند، به توافق در مورد ماهیت مساله و طرح مطلوب برسند. حضور شهروندان در مراحل مختلف توسعه شهری، منجر به افزایش اعتماد عمومی نسبت به تصمیم گیرندگان، ارایه شفافیت و پاسخگویی بهتر در تصمیم گیری، کاهش مناقشه از طریق شناسایی زودتر مسایل، به دست آوردن دانش محلی و سنتی قبل از تصمیم گیری و در نهایت پیشبرد هرچه سریع تر اهداف می شود. در این مقاله که با روش کتابخانه ای و تحلیلی تهیه شده به بررسی مفهوم و نظریه های موجود در برنامه ریزی مشارکتی و نقش آن در توسعه شهری پرداخته شده است. همچنین در پایان به بررسی تجربه کشورهای مختلف در این زمینه پرداخته شده است. در این میان نیز نتایج حاصله از این مطالعات گویای نقش موثر برنامه ریزی مشارکتی در سطوح مختلف برنامه ریزی و توسعه شهری است.

برنامه ریزی مشارکتی, برنامه ریزی شهری, توسعه پایدار