میلاد لطفی - گروه روابط بین الملل، دانشکده حقوق و علوم سیاسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
محمد سلطانی نژاد - گروه مطالعات غرب آسیا و آفریقا، دانشکده مطالعات جهان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

تحلیل عاطفی پدیده های بین المللی رویکردی جدید در روابط بین الملل است که از آن به «چرخش عاطفی» تعبیر می شود. در این رویکرد، دولت ها کنشگرانی در نظر گرفته می شوند که انگیزه های عاطفی بر اقدام ها و رفتارهای آن ها اثرگذار است. در پژوهش حاضر تلاش شده است روابط عربستان سعودی و قطر با تمرکز بر بحران ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱م از زاویه ای عاطفی بررسی شود. براین اساس، پرسش پژوهش این است که درک عاطفی عربستان از رفتار منطقه ای قطر چگونه بر بروز بحران در روابط میان آن ها در بازه زمانی ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱م اثر گذاشته است؟ نگارندگان پاسخ به این پرسش را بر این مفروض بنا می گذارند که عربستان در منطقه خلیج فارس «منزلت» و «اعتباری» ویژه ای برای خود قائل است. ازاین رو، از سایر بازیگران عرب منطقه انتظار «تابع بودن» و حفظ «احترام» خود را دارد. مبتنی بر این مفروض، این فرضیه به آزمون گذاشته می شود که سیاست های مستقل قطر و تغییر مشی دوحه از بازیگری تابع به بازیگری فعال، درک عربستان را از خود، به عنوان دولتی دارای منزلت عالی و معتبر، خدشه دار ساخت و این کشور را وادار کرد سیاست تنبیهی علیه قطر در پیش گیرد. به عبارت دیگر، کنشگری مستقل قطر موجب شد عربستان منزلت خود را در مقام برادر بزرگ تر در معرض خطر برادری کوچک تر ببیند که حرمت وی را نقض کرده است. درنتیجه، در بازه زمانی مذکور، این ادراک به بروز بحران در روابط دو کشور منجر شد.

احترام, تحلیل عاطفی, عربستان, غرور, قطر, منزلت