خداوردی چنگیزی کچکلو - گروه اقتصاد و مدیریت، دانشکده روابط بین الملل و اقتصاد، دانشگاه دولتی باکو، باکو، جمهوری آذربایجان.
گنجعلی گنجی او - گروه اقتصاد، دانشکده اقتصاد بین الملل، دانشگاه کوپراسیا، باکو جمهوری آذربایجان.
واحد عباس او - گروه اقتصاد و مدیریت، دانشکده روابط بین الملل و اقتصاد، دانشگاه دولتی باکو، باکو، جمهوری آذربایجان.

روابط اقتصادی و تجاری جمهوری اسلامی ایران و جمهوری آذربایجان از سال های نخست کسب استقلال آذربایجان شکل گرفت و در مدت کوتاهی ایران به بزرگ ترین شریک تجاری آذربایجان تبدیل شد. اما، پس از سال ۹۸-۱۹۹۷م، روابط تجاری بین دو کشور ناپایدار شد و سیر نزولی به خود گرفت. پرسش اصلی این است: چرا دو کشور نتوانستند به وابستگی اقتصادی تجاری متقابل و یا به وابستگی اقتصادی منطقه ای پایدار دست یابند؟ از جنبه های مختلف می توان به چرایی این پرسش پرداخت. در این مطالعه از منظر توسعه اقتصادی، سیاست بین المللی، عوامل اجتماعی و تاریخی، سطح روابط اقتصادی تجاری دوجانبه بررسی شده و ظرفیت تجارت متقابل بین دو کشور با بهره مندی از الگوی جاذبه برای دوره زمانی ۱۹۹۱ تا ۲۰۱۸م محاسبه و ارزیابی شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد، دو کشور علی رغم داشتن عوامل پیونددهنده مثبت بر روابط اقتصادی و تجاری، از قبیل نزدیکی مراکز تولید و مصرف، امکانات گسترده گمرکی و مرزی و اشتراک های فرهنگی و تاریخی نتوانسته اند به اندازه کافی از ظرفیت ها و تاثیر مثبت عوامل پیونددهنده در جهت گسترش و پایداری روابط اقتصادی و تجاری خود بهره مند شوند. اما، نتیجه برآورد مدل ظرفیت تجارت متقابل نشان می دهد که در صورت استفاده بهینه از این عوامل و ظرفیت های موجود، روابط اقتصادی پایدارتر و حجم تجارت متقابل بین دو کشور حداقل تا دو برابر (۱۰۰ درصد) حجم فعلی جای گسترش دارد. همچنین، با رفع موانعی از قبیل مشکلات مالی و بانکی، حجم مبادلات حتی تا چندین برابر نیز توسعه خواهد یافت.

اقتصاد جهانی, روابط تجاری, مدل جاذبه, همکاری های بین المللی