مازیار حسینی - دانشجوی دکتری هوافضا دانشگاه شهید بهشتی-دانشکده فناوریهای نوین و مهندسی هوافضا
علیرضا طلوعی - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی- دانشکده فناوریهای نوین و مهندسی هوافضا
مهران نصرت اللهی - دانشیار دانشگاه صنعتی مالک اشتر- مجتمع دانشگاهی هوافضا

در این مقاله ، روشی برای طراحی بهینه یک پرنده با استفاده از طراحی کلاسیک مورد بررسی قرار گرفته است . در این روش، هدف اصلی طراحی تعیین جرم اولیه و اطلاعات سیستمی پرنده می باشد. ابتدا، پیکربندی پرنده انتخاب می شود و سپس با مشخص شدن ترکیب سوخت ، مشخصات اصلی سوخت به عنوان ورودی های اصلی در مرحله اول تعیین می شوند. در طول مراحل طراحی ، با انجام محاسبات وزنی و هندسی ، جرم اولیه پرنده، جرم اولیه مراحل ، میزان سوخت و اکسیدایزر طبقات و میزان تراست موتور طبقات مشخص می شوند. برای اطمینان از روش طراحی ، از اجسام پرنده مشابه با ترکیب سوخت ، تعداد طبقات و طول برد نهایی استفاده شده است . پس از انجام طراحی کلاسیک ، تابع جرم مورد نظر بهینه سازی می شود. به منظور بهینه سازی ، پارامترهای تراست نسبی اولیه مراحل ، فشار محفظه داخلی موتور طبقات و فشار خروجی نازل موتور طبقات با سه روش بهینه سازی PSO ، GWO و FA بهینه سازی می شوند و نتایج با یکدیگر مقایسه می شوند. با مرور نتایج ، مشخص می شود که مقدار بهینه مربوط به روش بهینه سازی گرگ خاکستری (GWO) است ، که با رساندن وسیله پرنده به برد نهایی مورد نظر، جرم برخاست را کاهش داده است .

وسیله پرنده- بهینه سازی - طراحی سیستمی - الگوریتم فراابتکاری