افزایش برد و مانور پذیری یک موشک هوا به هوا با استفاده از تغییر هندسه اجزای آن

در این تحقیق ، به بررسی عددی اثر تغییر شکل بال و کانارد یک موشک هوا به هوا بر برد و مانور پذیری آن توسط نرم افزار انسیس سی اف ایکس پرداخته شده است . بررسی ها در اعداد ماخ و زوایای حمله مختلف با استفاده از شبکه بی سازمان و مدل آشفتگی اس اس تی انجام شده است . در این تحقیق ، برای اعتبارسنجی روش عددی بکار رفته ، یک موشک هوا به هوای موجود مورد بررسی قرار گرفته و نتایج به دست آمده با دادههای مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان از دقت با حداکثر خطای ۴ درصد برای روش عددی مورد بررسی داشت . در مرحله بعد برای حل مساله با تهیه نقشه موشک موجود، حل عددی در شرایط مختلف پروازی انجام شد. در این تحقیق ، بررسی ها شامل تغییرات ضرایب آیرودینامیکی برآ، پسا و گشتاور پیچشی در اعداد ماخ و زوایای حمله مختلف و همچنین کانتورهای خطوط همتراز فشار و سرعت بود. نتایج نشان داد که با تغییر در شکل و اندازه بال و کانارد و همچنین با افزایش طول موشک ، نسبت نیروی برآ به پسا(بازده آیرودینامیکی ) موشک جدید بیشتر بوده و پایداری آن نیز کمتر می باشد و به طبع آن مانور پذیری موشک جدید بیشتر می باشد. همچنین برد موشک جدید نیز در حدود ۴۳ درصد افزایش یافته است .

Keywords:

موشک هوا به هوا , حل عددی , انسیس سی اف ایکس , ضرایب آیرودینامیکی , برد.