کامران شایسته٭ - دانش آموخته دکتری برنامه ریزی محیط زیست، دانشگاه تهران
مجید مخدوم - استاد دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
احمد رضا یاوری - دانشیار دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران
مرتضی شریفی - مدرس دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران
حمیدرضا جعفری جعفری - دانشیار دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

افزایش میزان استفاده تفرجی از مناطق طبیعی هم بر منابع محیط زیستی آن ها و هم بر کیفیت تجربه ای که از حضور در طبیعت به دست می آید، تاثیر می گذارد. تعیین این که چه میزان استفاده تفرجی از یک منطقه طبیعی قابل پذیرش است، براساس مفهوم ظرفیت برد مشخص می شود. تا کنون رویکردهای مختلفی در خصوص برآورد ظرفیت برد تفرجی ارایه شده اند که همه آن ها بر در نظر گرفتن نمایانه ها و استانداردهای ارزیابی برای کیفیت منابع محیط زیستی و تجربه بازدیدکننده، تاکید دارند. در این نوشتار، پس از ارایه مفهوم ظرفیت برد و مقایسه مدل های مختلفی که در زمینه ظرفیت برد تفرجی ارایه شده اند، رویکرد جدید برنامه مدیریت بهینه تفرجی و اجزای آن به عنوان چارچوبی کلی جهت استفاده در نواحی تفرجی معرفی می شود. این رویکرد، ضمن بهره گیری از نقاط قوت برنامه های موجود از جمله انجام ارزیابی نشانزدهای اکولوژیکی فرصت های تفرجی موجود یا مدنظر در منطقه و همچنین توجه به مراحل توالی اکولوژیکی اکوسیستم های کلیدی، برنامه مطالعاتی و تحقیقاتی را جهت رسیدن به یک مدیریت پایدار در نواحی تفرجی، در قالب سه گام تبیین استراتژی مدیریت، تدوین برنامه مدیریتی و برآورد ظرفیت برد تفرجی ارایه می دهد.

ظرفیت برد تفرجی, تجربه بازدید, مدیریت پایدار