رقیه جهدی - استادیار علوم جنگل، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.

مشارکت عمومی-خصوصی- مردمی نقش مهمی در ارتقا و بهبود پیشگیری و کنترل آتش جنگل دارد که در این زمینه نیاز به تحقیق و ارزیابی است. درک آتش و همکاری بین جوامع محلی و سایر مسئولان مانند نهادهای مدیریت زمین مورد نیاز است. اقدام مشترک مستلزم اتخاذ و پذیرش برنامه های مدیریت آتش و مشارکت جوامع محلی و ساکنان در اقدامات کاهش خطر آتش است. در سال ۱۳۹۸، پیمایش و جمع آوری داده ها از طریق پرسش نامه با مشارکت تعداد ۱۲۰ نمونه تصادفی از جوامع محلی ساکن در نزدیکی منطقه جنگلی حساس به آتش سوزی در شهرستان سیاهکل در استان گیلان انجام شد. در این بررسی در مورد دیدگاه های ساکنان از خطر آتش، تجربه آتش سوزی، آگاهی از آتش سوزی، روش های کاهش آسیب، پذیرش این روشها و عوامل جمعیت شناسی و مشخصات اجتماعی آنها پرسش شد. بر اساس نتایج، با توجه به علل آتش سوزی، ادراک پاسخ دهندگان در سطح کلی واقع گرایانه بود، اگرچه اکثر پاسخ دهندگان، خطر آتش در محیط خود را کم تا متوسط ارزیابی کردند. جامعه مورد مطالعه کمتر با فعالیت های کاهش آسیب آتش آشنا بودند و کمبود آگاهی عمومی درباره خطر آتش و رفتارهای کاهش آسیب آتش وجود داشت. در سطح گسترده، نتایج این مطالعه بر اهمیت تعیین ابعاد انسانی خطر آتش تاکید می کند. ارزیابی ادراکات انسانی و اطلاعات دقیق در مورد علل آتش سوزی، آثار و سیاست های حکمرانی برای بهبود اثربخشی فعالیت های مدیریت آتش بسیار مهم است. نتایج این مطالعه از برنامه های مدیریت آتش موثری حمایت می کند که بیشتر با شرایط محلی سازگار بوده و با پذیرش عمومی بیشتر توسط جامعه همراه است.

جوامع محلی, خطر آتش جنگل, مدیریت آتش, محیط زیست, کاهش آسیب