عزیزاله سلیمی طاری - دکترای گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران
محمدرضا تابش - استادیار گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
فرزام بابائی سمیرمی - استادیار گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
رضا ارجمندی - دانشیار گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
امیرهوشنگ حیدری - استادیار مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، تهران، ایران

مسایل محیط زیستی زلزله به طورکلی در مفهوم جامعه و مسایل اجتماعی قابل ارزیابی است. هدف از این تحقیق شناسایی و تعیین ابعاد اصلی و عوامل کلیدی تاثیرگذار بر مدیریت بحران زلزله احتمالی کلان شهر تهران با تاکید بر تاب آوری محیط زیستی است. این تحقیق به روش مطالعات اسنادی و پرسشنامه ای صورت گرفته است که در آن تعداد ۵۱ کارشناس و محقق نظرات خود را در قالب پرسشنامه ارایه داده اند. داده های استخراج شده از تحقیق، با تلفیق روش های میانگین، همبستگی، و تحلیل اثر متقابل بررسی شده و عوامل کلیدی مدیریت بحران استخراج شده است. نتایج تحقیق نشان داد که تعداد ۷ بعد اصلی شامل ۳۹ عامل، نقش تعیین کننده در مدیریت بحران زلزله در شهر تهران را دارند. بعد تاب آوری نهادی- مدیریتی با وزن ۰۳/۷ در رتبه ۱ و تاب آوری منابع محیط زیستی با وزن ۶ در رتبه ۷ قرار دارد. نتایج تحقیق نشان داد که ۵ عامل شامل؛ سرمایه اجتماعی، مشارکت عمومی، بازسازی، اعتماد به نهادها و سازمان های دولتی و نحوه ی مدیریت، از بین ۳۹ عامل مهم، عوامل کلیدی را تشکیل می دهند که در مدیریت بحران زلزله تهران و حفظ محیط زیست نقش پیشران را دارند. بر این اساس، مسئولین عرصه ذی ربط، به طور ویژه لازم است تا بر دو مولفه سرمایه اجتماعی و مشارکت مردم توجه نمایند و برای گذر از بحران زلزله احتمالی تهران لازم است ابعاد سرمایه اجتماعی در بین شهروندان تقویت شود، زمینه مشارکت مردم فراهم شود، در بازسازی خرابی های ناشی از زلزله تسریع شود، زیرساخت های کالبدی شهر تقویت شود و در نهایت بدنه مدیریتی در مدیریت پیامدهای محیط زیستی بحران زلزله در شهر تهران کارآمدتر شود.

بحران زلزله, مدیریت محیط زیست, اثرات متقابل, شهر تهران