عباس عبدشاهی - دانشیار اقتصاد کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران
عباس میرزایی - استادیار اقتصاد کشاورزی، دانشکده مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی، ایران
نوید کارگر ده بیدی - دانشجوی دکترای اقتصاد کشاورزی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

با توجه به اهمیت شاخص های اکولوژیکی در ارزیابی مخاطرات محیط زیست، در این مطالعه به بررسی شاخص ردپای اکولوژیکی و ظرفیت زیستی بر رشد اقتصادی ایران در چارچوب تابع تولید پرداخته شد. پس از ارزیابی نتایج مانایی متغیرها، با استفاده از رهیافت مدل خودتوضیحی با وقفه های گسترده (ARDL) به بررسی روابط بلندمدت و کوتاه مدت بین متغیرها پرداخته شد. نتایج آزمون علیت نشان داد که متغیرهای سرمایه ، اشتغال، مصرف انرژی، ردپای اکولوژیکی و ظرفیت زیستی، رابطه ی علی معناداری با معیار رشد اقتصادی دارند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که شاخص ردپای اکولوژیکی با وجود اثرگذاری منفی بر رشد اقتصادی، فاقد معنی داری آماری بود. در مقابل، میزان سرمایه، مصرف انرژی و ارتقای ظرفیت زیستی، مطابق انتظار، تاثیری مثبت و معنادار بر رشد اقتصادی بر جا می گذارند. بنابراین، پیشنهاد می شود در تدوین سیاست های تولیدی و تجاری کشور به نحوی اقدام شود که ضمن حفظ هرچه بیشتر ظرفیت زیستی، با محدود نمودن واردات کالاهایی که توان زیستی داخلی را از بین می برند، به تقویت هرچه بیشتر توان زیستی کمک نمود.

رشد اقتصادی, ظرفیت زیستی, ردپای اکولوژیکی, ARDL