مریم شرفی - دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات کرمانشاه

یک شبکه MANET از تعدادی گره های متحرک که با هم ارتباط بی سیم دارند، تشکیل شده است. این شبکه دارای هیچ گونه زیرساختی نیست وب ه علت تحرک گره ها، توپولوژی شبکه دائم در حال تغییر است. به همین خاطر همیشه مسیر بهینه و ثابتی به مقصد وجود ندارد و مسیری که قبلاً بهینه بوده ممکن است تا چند لحظه بعد، بدترین مسیر یا حتی وجود نداشته باشد. در چنین محیط پویایی، پیدا کردن کوتاه ترین و بهترین مسیر به مقصد، کا ر پروتکل های مسیریابی است. در این مقاله، سه پروتکل مسیر یابی DSR, AODV و OLSR مورد بررسی قرار گرفته اند. پارامترهای مورد ارزیابی، تأخیر، نرخ گذردهی و بار شبکه است. نتایج شبیه سازی نشان داد پروتکل OLSR، بهترین عملکرد را از نظر تأخیر و نرخ گذردهی و بار داشته است. عملکرد پروتکل AODV خوب و DSR بدترین بوده است. البته این نتایج در شبکه ای که ما در نظر گرفته ایم به دست آمده است و ممکن است در شبکه های دیگر چنین نباشد. به عبارت دیگر، باید با در نظر داتن شرایط شبکه، از پروتکل مسیریابی با عملکرد بهتر استفاده کرد.

پروتکل های مسیریابی، شبکه های بی سیم حسگر، OLSR, DSR, AODV