حسین طالبی - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران
زهرا احمدی - گروه مدیریت صنعتی، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبایی
مقصود امیری - مهندسی صنایع، عضو هیئت علمی گروه مدیریت صنعتی دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی

رشد جمعیت جهانی و گسترش روزافزون صنایع سبب آسیب و تخریب محیط زیست و منابع طبیعی شده است به صورتی که این عامل به یک مساله اساسی تبدیل شده و توجه بسیاری از محققان و صاحبان صنایع را به خود جلب کرده است. گرمای بیش از حد زمین، تخریب لایه اوزون، موجودیت گازهای گلخانه ای وغیره مساله ای است که در حد یک کشور و یک منطقه نبوده و موجودیت همه سرنشینان کره خاکی را با مخاطره روبه رو خواهد کرد. در ایران نیز توجه به مساله محیط زیست به واسطه وجود ذخایر عظیم سوخت های فسیلی و استفاده نامناسب از این ذخایر در پالایشگاه های نفت و گاز که سهم به سزایی در انواع آلودگی های محیط زیستی دارند اجتناب ناپذیر خواهد بود. به همین جهت در این پژوهش بر آن بوده ایم تا سیاست های کاهش انتشار آلاینده در این صنایع را مورد بررسی قرار داده و ضمن اولویت بندی آن ها برنامه ریزان را در اتخاذ سیاست های مناسب برای کاهش آلاینده ها و به ویژه گازهای گلخانه ای یاری دهیم. بر این اساس با مصاحبه با خبرگان دانشگاهی، صنعت نفت و گاز و حوزه محیط زیست شاخص هایی به عنوان راهکارهای موثر در کاهش آلاینده محیط زیست شناسایی شده و با استفاده از تکنیک تصمیم گیری ANP که یکی از روش های کارآمد در تصمیم گیری چندمعیاره است به رتبه بندی شاخص ها پرداخته ایم. نتایج این پژوهش نشان می دهد که سیاست بانکداری انتشار نسبت به سایر سیاست ها از اهمیت بالاتری در صنایع نفت و گاز جهت کاهش آلاینده ها برخوردار است.

محیط زیست, انتشارآلودگی, آلاینده های منابع طبیعی, تکنیک ANP