بررسی ارتباط بین ظرفیت فیزیکی انجام کار و استرس شغلی با زمان واکنش در آتش نشان های شهراصفهان

ارزیابی شاخص ظرفیت فیزیکی انجام کار کارکنان در راستای برآورد میزان تناسب ویژگی های فیزیولوژیک افراد با ظرفیت های موردنیاز کاری که به آن اشتغال دارند، مورد استفاده قرار می گیرد. از شاخص های آمادگی جسمانی می توان به ظرفیت هوازی اشاره کردکه به عنوان بیشترین ظرفیت انجام کار در طول شیفت پذیرفته شده است. مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعیبوده که در این مطالعه ۴۰۰ نفر از کارکنان عملیاتی آتش نشانی در ۲۷ ایستگاه از چهار منطقه آتشنشانی شهر اصفهان با حداقل یکسال سابقه کار مستمر جهت انجام آزمون به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. نتایج نشان داد بین ظرفیت انجام کار فیزیکی وBMI ارتباط قوی و مستقیم یافت گردید. در همین راستا میان نمره شاخص ظرفیت انجام کار فیزیکی و سن ارتباط معکوس بهثبت رسید. در ادامه نتایج آزمون می توان گفت بین ظرفیت انجام کار فیزیکی و نمره زمان واکنش انجام کار ارتباطی مشاهده نشداما در دو حیطه (حمایت همکاران و حمایت مسئولین) از پرسش نامه استرس شغلی با زمان واکنش انتخابی ، همبستگی معکوس ومعناداری مشاهده شد.

Keywords:

ظرفیت فیزیکی انجام کار , استرس شغلی , زمان واکنش , حداکثر اکسیژن مصرفی