سعید رمضان زاده - استادیار، دپارتمان علوم پایه و مهندسی، دانشکده منابع سازمانی، دانشگاه امین، تهران، ایران
علی مومنی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده راهنمایی و رانندگی، دانشگاه امین، تهران، ایران
اسفندیار تباشیر - استادیار، گروه مهندسی ترافیک، دانشکده راهنمایی و رانندگی، دانشگاه امین، تهران، ایران

تصادفات جاده ای علاوه بر خسارات جانی، اتلاف سرمایه های ملی را در پی داشته و اثرات مخربی بر توسعه کشور بر جای می گذارد؛ از این رو برای کاهش تعداد تصادفات و تلفات ناشی از آن باید تمهیداتی اتخاذ شود. هدف اصلی این پژوهش به کارگیری مدل تحلیل پوششی داده ها به منظور اندازه گیری میزان کارایی استان های کشور و رتبه بندی آن ها، براساس سطح ایمنی جاده ها است. این پژوهش از نظر هدف، از نوع کاربردی و از لحاظ ماهیت، توصیفی بود. روش گردآوری داده ها اسنادی و با بررسی داده های اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای و پلیس راه کشور بود. برای تعیین ورودی ها وخروجی ها، علاوه بر مرور پیشینه تحقیقات، از نظرات خبرگان و تکنیک دلفی و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل پوششی داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که استان های کهکیلویه و بویراحمد، البرز و قم در رتبه های اول تا سوم برترین استان های کشور در سال ۱۴۰۱ و استان های گردشگری اصفهان، آذربایجان شرقی، گیلان، آذربایجان غربی، مازندران و فارس، در رتبه های ۲۶ تا ۳۱ رده بندی از نظر ایمنی جاده ا ی قرار گرفتند. بر این اساس با الگو قرار دادن استان های کارا، برای هر استان، میزان کمبود در ورودی ها و اقدامات لازم جهت دستیابی به سطح کارایی در ایمنی جاده ای مشخص شد.

ایمنی جاده ها, رتبه بندی استان ها, تحلیل پوششی داده ها (DEA), ایمنی حمل و نقل