مسعود فلاح - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش پایدار دانشگاه علم و صنعت ایران
نوید یوسفی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش پایدار دانشگاه علم و صنعت ایران
سیدمحمد حسین زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری گرایش پایدار دانشگاه علم و صنعت ایران

توجه روز افزون به ماهیت پایان پذیر منابع طبیعی و نگرانی های نای از اثرات ویرانگر انتشار فزاینده (CO(2 سبب گردیده است که مقوله توسعه پایدار و مدیریت پسماند به عنوان بخشی از این توسعه بیش از پیش در کانون توجه واقع گردد. با توجه به این امر که بخش عمده ای از پسماندهای تولید شده در کشور را پسماندهای ساختمانی تشکیل می دهند، توجه به مقوله مدیریت پسماند در صنعت ساختمان بیش از پیش در کانون توجه واقع گردیده است. بازیافت به عنوان یکی از راهکارهای پیشنهادی مدیریت پسماند می تواند در جهت تخفیف اثرات مخرب زیست محیطی و حفظ منابع اولیه مؤثر واقع گردد، اما این راهکار به تنهایی راه حلی جامع برای مشکلات فوق نبوده و می بایست ریشه ای تر با مقوله تولید و پسماند برخورد گردد. از جمله اقداماتی که در این راه می تواند مفید واقع گردد، بررسی میزان انرژی مورد نیاز جهت تولید یک محصول و همچنین میزان انرژی لازم جهت بازیافت آن و میزان سودمندی محصول پس از بازیافت و میزان توانایی محصول به بازگشت به چرخه طبیعت می باشد. از اینرو این مقاله درصدد برمی آید ضمن شناسایی عواملی که سبب ابتر ماندن توسعه حلقوی و مقوله بازیافت می گردد، به ارائه راهکارهایی در جهت برطرف نمودن این معایب پرداخته و در پایان ضمن ارائه یک نمونه موردی به جمع بندی موضوع بپردازد.

مدیریت پایدار پسماند، بازیافت، باز استفاده، انرژی نهفته (Embodied Energy)